IJslandse vrouwen.

Ik heb tijdens onze rondreis door IJsland de meest prachtige natuurverschijnselen gezien; in alle mogelijke vormen. Alle mogelijke vormen? Ja, ook de vormen waarop één van mijn dorpsgenoten alhier doelde toen hij vroeg ‘alle vormen?’! In de hoofdstad van IJsland, Reykjavik, lopen heel veel mooie vrouwen rond. Niet voor niets wonnen IJslandse vrouwen in de afgelopen jaren tot drie keer toe de titel van ‘Miss World’. Ik heb mijn ogen voor dit natuurverschijnsel natuurlijk niet gesloten gehouden en heb, wat overdrijving van mijn bronnen daargelaten, toch kunnen vaststellen dat IJsland ook met dit natuurverschijnsel rijk is bedeeld.

Maar er is meer, beste mensen. De vrouwen van Reykjavik zijn initiatiefrijk. Het uitgaansleven in de stad gedurende het weekend is bruisend, zeker als het gaat om het volgieten van glaasjes die bestemd zijn voor alcoholische versnaperingen. Ik heb het zelf niet waargenomen (daarover later), maar medereizigers maakten melding van enig ‘geruis’ in de straten rond middernacht; vooral geruis van zeer benevelde dames en heren. Die dames vallen in een ander rollenpatroon dan ons Nederlandse ‘zwakke geslacht’. Het zijn de jagers van de samenleving. Waar het manvolk op de rest van deze aardkloot op vrouwenjacht gaat en de vrouw wacht op de meest bevallige jager, is het op IJsland de vrouw die op de versiertoer gaat en de man die geduldig wacht op de meest bevallige jaagster. In de uitgaansgelegenheden worden de mannen geobserveerd en daarna ‘aangevallen’ door een horde, zo handtastelijk mogelijk zijnde, dames. Gezien het vrouwelijk natuurschoon in IJsland is dit als in een der mooiste puberdromen.

Reisleider Arnold vertelde mij van een paar gasten die zijn waarschuwingen in de wind hadden geslagen en radicaal voor de IJslandse bijl gingen.‘Ze vallen vooral op kale mannen’, sprak hij met een ernstig gezicht; de ellendeling.

Ik trok mij met echtgenote tijdig terug op de hotelkamer, stapte naar de spiegel, wreef over mijn glanzende kruin en sprak ‘zou Arnold écht gelijk hebben?’. Ik bekeek ook de rest van het spiegelbeeld en moest constateren dat de natuur in Nederland toch bij lange na niet zo mooi is als die van IJsland. ‘We moeten morgen weer vroeg op. Zullen we maar hier blijven’, stelde ik voor. ‘Ga jij maar rustig de stad in hoor. Misschien word je wel verscheurd’, werd mij minzaam medegedeeld.

Het eind van mijn puberdroom: Als je dus iets van de IJslandse vrouwen wilt weten, moet je zelf maar gaan eens in Reykjavik uitgaan. Deze Hollandse Geysir blaast namelijk alleen thuis stoom af.