En zo bevond ik me, op een doordeweekse dag midden in de Ramadan, ineens op een authentieke Turkse iftar. In een tot moskee omgetoverd oud-HBS gebouw, compleet met aanbouwminaret, in een wijk in het zuiden van de Maasstad. Vroeg was ik. En hoewel ik niet geloof in een god, in welke hoedanigheid dan ook, en ook niet aan vasten doe, werd ik hartelijk ontvangen in de ontvangstruimte van de moskee. Ik zocht een mooi plaatsje aan een feestelijk gedekte tafel met goed overzicht op de zaal. Water, dadels en baklava –mierzoet, al wist ik dat toen natuurlijk nog niet- stonden te wachten tot na het avondgebed. En langzaamaan stroomden de stoelen vol.

Turkse Nederlanders, Nederlandse Turken, maar ook Nederlandse Nederlanders, Marokkanen, Jordanezen, een enkele Surinamer, en meer mensen van divers pluimage. Mensen met snorren, zonder snorren, baarden en bakkebaarden. Hoofddoekjes, kale koppen, in pak of casual. Oud en jong, man én vrouw. Van melkwit tot puur donkerbruin; Iedereen nam plaats en kletste met hun buur alsof ze nooit anders gedaan hadden. De kracht van Nederland; diversiteit en saamhorigheid, samen aan de iftar. Even vraag ik me verwonderd af waar de politiek het altijd over heeft. Integreren? Respect voor elkaar? Ouwe koeien. Ouwe, Oudhollandse koeien die vast zitten in de sloot, en die niet mee hebben gekregen dat de weide intussen vol is gelopen met schapen, geiten, ganzen… Lama’s voor mijn part, en dat dit hele zooitje bij elkaar het eigenlijk prima kan vinden samen.

Rond vijf voor acht, er zijn nog slechts enkele stoelen vrij, lijkt er even paniek uit te breken. Jonge mannen lopen druk tussen de tafels door. Het wordt nog krap om iedereen op tijd van witte rijstsoep te voorzien, maar het lukt. Exact 19.57 is het, als de Imam zijn rug naar de toehoorders keert en begint te zingen. Raar lijkt me, om je uitgerekend tot die witte blinde muur te richten voor het avondgebed. Mekka, laat ik me later vertellen. Natuurlijk, ik had het kunnen weten.

Het eten smaakt buitengewoon, de sfeer is nog beter. En ik kan alleen maar respect opbrengen voor de vastende moslims. Mijn maag begon tegen zessen al te klagen, terwijl ik gewoon geluncht had. Zuivering van de ziel en het lichaam, zelfdiscipline en rust voor je hart. Volgend jaar begint de Ramadan op 1 september, en ik geloof dat ik mee ga doen. Mijn eigen iftar met hutspot en erwtensoep. Al was het alleen voor het multi-culti.


Boheme

Ik doe ook maar wat.

11 reacties

dj_Eddy · 23 september 2007 op 13:48

Dit zou eigenlijk iedereen moeten doen, Boheme. Dat zou het wederzijds respect aanzienlijk vergroten. Uitstekend initiatief dus, verpakt in een prima column.

nighthawk · 23 september 2007 op 14:17

Boheme,

Het beste hier tot nu toe gelezen. Jammer dat ik het twee keer op kort moet schrijven. Doet wat afbreuk misschien.

Leuke entree, goede opbouw, toffe pointe.

Vier sterren.

Quinn · 23 september 2007 op 17:24

Superstuk! 🙂 Helemaal af, niets te veel of te weinig.

[quote]Ouwe, Oudhollandse koeien die vast zitten in de sloot, en die niet mee hebben gekregen dat de weide intussen vol is gelopen met schapen, geiten, ganzen… Lama’s voor mijn part[/quote]
En dit soort leuke woordspelingen. Mijn complimenten.

pally · 23 september 2007 op 18:49

Mooi van boodschap. Alle gezindten door elkaar heen, gekleurd nederland samen aan de soep en de praat!

[quote]Ouwe koeien. Ouwe hollandse koeien die vast zitten in de sloot[/quote]

Dat was me wat al te ‘koeiig

En trouwens er zullen vast ook wel wat ouwe kamelen vast blijven zitten in de woestijn.
Kwestie van tijd en veel maaltijden samen.

Maar evengoed :wave:
groet van Pally

pepe · 23 september 2007 op 19:27

Prachtig geschreven column met mooie boodschap, samen zijn wij wereldburgers.

arta · 23 september 2007 op 21:06

Mooi geschreven!
🙂

lisa-marie · 23 september 2007 op 21:16

mooi en goed geschreven. 🙂

Boheme · 24 september 2007 op 02:06

Dank! voor de reacties…

Toen één van de organisatoren van de iftar dit stukje te lezen kreeg was zijn eerste reactie dat de hutspotworst dan wel halal moest zijn… 😀

WritersBlocq · 24 september 2007 op 17:33

Een erg mooie column, super goed geschreven, ja, een parel!

Li · 24 september 2007 op 21:01

Een verademing deze column.
Mooie boodschap en super geschreven! :wave:

Li

KawaSutra · 26 september 2007 op 00:11

Prima column!

Geef een reactie

Avatar plaatshouder