24 seconden

Ooit, in een ver grijs verleden, heb ik me eens laten verleiden tot het geven van een lingerieparty. Het enthousiasme van een aantal vriendinnen en kennissen was groot. Ze zouden allemaal op een donderdagavond bij me langskomen. De heren die bij een aantal dames hoorden zouden de kroeg induiken. Tegen acht uur liep de huiskamer vol. De heren sloegen beleefd de aangeboden koffie af, de tap lonkte. De party leidster was een leuk jong ding, strak in het pak. Daarmee bedoel ik niet haar kleding, maar haar figuur. Ze was voortvarend en open, liet een aantal leuke sets zien. Om het vervolgens aan ons over te laten wel of niet wat te passen en te kopen.

Ik had mijn slaapkamer voor het passen beschikbaar gesteld. Niet omdat de dames zo preuts waren, maar daar had ik een passpiegel. Binnen een mum van tijd werd er gepast, bekritiseerd, met een stalen gezicht gelogen over hoe mooi iets stond, en lag mijn bed vol met kleding. Niemand kocht wat.

Daar kwam verandering in toen de heren van hun kroegentocht terugkwamen. Ze bekeken wat van de kleding en de brochures. Hun enthousiasme was groot. Dat enthousiasme maakte de aanwezige dames wat zekerder van hun zaak en lijf en de guldens kwamen tevoorschijn. Gepast was er al, dus maten doorgeven was geen probleem. Bij een party is er altijd een gastvrouwencadeau. Dus mocht ik als gastvrouw ook een set uitkiezen.

Na een aantal maanden zei mijn vechtgenoot: “Zeg die set, heb je die al eens aangehad?” Ik moest daar ontwijkend op antwoorden. Zonde eigenlijk, als je het toch hebt. Dus toog ik naar boven, nam me de moeite me op te knappen, en trok mijn set aan. Dat mocht even duren. Niet omdat ik eigenlijk niet op te knappen ben, maar de set had jarre nanoes, die ik maar moeilijk vast kreeg. Zo ontspannen mogelijk liep ik naar beneden, en legde mijn benen op de salontafel. Vechtgenoot zat een remix van de radio op te nemen en had me niet gezien. Ik probeerde mijn koelheid te bewaren en zo onopvallend mogelijk mijn reetveter uit mijn reet te trekken. Toen het me allemaal te lang duurde zei ik: “Ik weet dat ik witte benen heb, maar zo wit als deze panty’s toch niet.” Ik kreeg als reactie, toen hij zich even omdraaide: “Even dit opnemen, is zo gebeurd.”

Zo snel als ik kon, liep ik met die gladde panty’s de trap op, trok de janne nannoes stuk en pleurde het hele niemendalletje weg. Weg fantasie over hoe hij belust zou proberen met zijn tanden mijn set los te peuteren.
Met een slobbertrui en een ouwe joggingbroek ben ik beneden in de keuken als een achterlijke gaan staan afwassen. Manlief kwam achter me staan, sloeg zijn armen om mijn middel, en sprak zacht: “Wat zie je er lekker uit”. Ik heb me alleen omgedraaid en kokend van binnen, maar kalm van buiten gezegd: “Ik heb me omgekleed in 24.8 sec. In 24.8 sec. van een lingerieset in dit, en dit hou ik aan!”