Aha: fraude met zoete troep

Zelf vind ik het niet te zuipen, die zoete troep. Dr. Pepper. Maar Mevrouw Oplopers is er stapelgek op. Dus staat die rommel steeds op mijn boodschappenlijstje, tussen de biefstuk en de melk. Mijn Albert Heijn in de Van Woustraat verkoopt het. Niet in flessen, maar ze hebben wel blikjes. Dus iedere week haal ik er een stuk of tien. Albert Heijn. Niet alleen een oude Zaanse kruidenier, maar vooral de bakermat van het Ahold-concern, wereldberoemd door zijn boekhoudfraude. Met allerlei stiekeme briefjes werd geregeld dat buitenlandse supermarkten wel of niet geheel of gedeeltelijk al dan niet eigendom van de firma waren en dat de winsten wel of niet geheel of gedeeltelijk al dan niet in de boekhouding konden worden opgenomen. Zoiets. Hoe dan ook: de aandeelhouders werden genaaid, en de verantwoordelijke ritselaars gestraft door de rechter. Maar Albert Heijn rotzooit niet alleen in het groot, ook in het klein belazeren ze de boel. Want die vieze blikjes Dr. Pepper zijn per stuk aan de kassa een cent duurder dan op het bordje staat. Al weken. Eerst dacht ik: “Nou ja, foutje, komt vanzelf goed.” Maar het kwam niet goed, dus meldde ik mij op zekeren dag met mijn bonnetje van tien te dure blikjes bij de servicebalie. Een zeer beleefd meisje hielp mij, met een meewarige glimlach op haar gezicht. Je zag het haar gewoon denken: krentenweger. Maar ik kreeg een duppie terug en ze zou het verder in orde maken. Mooi. Maar helaas.

Een dag of vijf later waren de blikjes van mijn liefje weer op, dus ik toog naar Albert Heijn. Stik. Aan de kassa nog steeds een cent te duur. Het probleem was dus in tegenstelling tot de belofte niet opgelost. Weer naar de servicebalie. Brommerig vroeg ik naar de bedrijfsleider. Die kreeg ik niet te spreken. Wel de senior-vakkenvuller-derde-gangpad-rechts. Hem uitgelegd dat het probleem nog steeds niet was opgelost. “Sorry meneer, ik ga het nu meteen regelen.” Mooi. Maar helaas.

Gisteren, weer een kleine week later, opnieuw naar Albert Heijn. Nou ja, u raadt het al. De blikjes nog steeds een cent te duur. Stik. Weer naar de bedrijfsleider gevraagd. Dit keer kreeg ik de eerste assistent van de verkoopafdeling ofzoiets te spreken. Mijn gesprekspartners werden steeds belangrijker: deze had niet eens een blauwe stofjas aan, maar een echt pak. Ik was dus doorgedrongen tot de hogere regionen van de winkel. De winkeltopper hoorde mijn verhaal aan, en vond het inderdaad een slechte zaak. Hij ging het ogenblikkelijk in orde maken. Zei die. Mooi. Maar ik geloof er geen zak meer van.

Het gaat me niet om die ene rotcent per blikje. Het is me om het principe te doen. Want ik wil dat de prijzen aan de kassa gewoon kloppen. Want zitten er meer fouten in? De waspoeier een dubbeltje te duur? Een krat pils 50 cent ? En begrijp me goed, foutjes kunnen worden gemaakt, maar het halsstarrig niet oplossen, dát vind ik onaanvaardbaar.

Ik stel voor dat Albert Heijn als de gesmeerde bliksem zorgt dat alle prijzen in zijn winkels voortaan wél kloppen. En zeg nou zelf, zo’n concern als AH heeft toch geen gestolen geld nodig? Daarom stel ik voor dat ze een gebaar van goede wil maken. Voor ieder in september verkocht blikje Dr. Pepper storten ze wat mij betreft een cent op de rekening van een goed doel: ikprikmee.nl. Dat is een club die bijdraagt aan het weghalen van zwerfafval uit natuurgebieden. Hartstikke nuttig en ze kunnen nog wel wat centjes gebruiken. Ikprikmee.nl dus. En als Albert Heijn ja zegt tegen dit idee, dan beloof ik dat ik nog effe flink wat blikjes met van die zoete troep zal inslaan. Niet alleen om Mevrouw Oplopers tevreden te houden, maar ook voor het goede doel…