Al weer zolang getrouwd

Het was deze week een feestelijke bedoeling bij mij thuis. Mijn ouders zijn dit jaar dertig jaar getrouwd. Het is een zegen voor mij dat mijn ouders al weer zolang getrouwd zijn. In die dertig jaar hebben ze samen drie kinderen groot gebracht, die allemaal op de goede weg zijn en dat is gewoon een wonder. Tegenwoordig hoor en zie je veel echtscheidingen om je heen. Soms is het misschien ook beter om uit elkaar te gaan, als bijvoorbeeld de situatie echt niet langer kan zoals, ruzies of gewoon niet meer houden van. De kracht van mijn ouders is gewoon onvoorwaardelijk houden van en dat is gewoon, heerlijk om dat te zien.

Al dertig jaar lang zijn mijn ouders dus al bij elkaar. Dit natuurlijk ook met veel ups en downs. Een jaar geleden was het dan ook zo, of mij moeder nog de situatie aan zou kunnen, een soort beproeving. Mijn vader werd ernstig gehandicapt doordat een van zijn benen eraf moest. Dit alles was voor het gezin een moeilijke tijd. Je ziet vaak in dat soort situaties of je ouders daar tegen bestemd zijn. Gelukkig zorg mijn moeder veel voor mijn vader, terwijl ze ook de boel achter zich kon laten, om een nieuw leven te starten.

Nu een jaar later zie je dat toch nog alles meevalt, de handicap is door iedereen gelukkig geaccepteerd en denk in gedachte ook door mijn vader. Toch blijft het moeilijk voor hem om te accepteren, dat je niet meer met de beide benen op de grond staat. Mijn moeder helpt hem goed en is daarom een schat van een vrouw. Mijn moeder heeft mij vader dan ook doordat proces heen gesleept en ja, ze is er altijd voor mijn pappie.

Heb veel waardering voor mensen bij wie het anders is gelopen, dan hoe het gelopen is bij mij in het gezin. Ik zou zo situatie moeilijk aankunnen maar, misschien zou het toch wel anders geweest zijn als het huwelijk van mijn ouders niet meer uit liefde bestond. De liefde tussen twee mensen kan je helaas niet afdwingen en dat kan ik ook op de leeftijd, van eenentwintig wel accepteren.