Alles kits, Jansen?

Vriend Jansen de fractielijer komt de kroeg binnen. Normaal gesproken schrik ik dan altijd een beetje want je weet nooit met Jansen. In zijn omgeving gaat er altijd wel wat mis.
Nu slaat mijn schrik om in verbijstering. Jansen komt, ingenaaid in zijn persconferentiepak, binnen. Het betreft hier een C&A kroonkostuum, stijlgroep Groningen en echt lamswol. Kortom vlaggetjesweekmateriaal. Maar dat is niet de aanzet tot mijn verbijstering. Ik ken de pakken van Jansen en kijk er niet meer van op. Hoe een volwassen kerel zich serieus in zo’n textielfout kan hijsen is mij een raadsel, maar oké.
Waar komt mijn verbijstering dan vandaan? Twee redenen! Op de eerste plaats heeft Jansen zich ontdaan van zijn politiek correcte wurgkoord. Daar is hij duidelijk nog niet aan gewend want het bovenste knoopje van zijn overhemd is nog dicht, zodat zijn hoofd nu iets weg heeft van een , op een paal gespietste, trofee van een kannibaal.
Op de tweede plaats het hoofd van Jansen. Jezus. Zijn pan is knalrood met hier en daar wat loslatende schilfertjes. Alsof hij roos in zijn wenkbrauwen heeft.
‘Zeg, Jansen, er lopen hier kinderen in de buurt, wil je daar wel even rekening mee houden, ja?’ begroet ik hem.
‘Wa??’, stamelt de politieke pioenroos .
‘Nou, als kinderen dat hoofd van jou zien bezorg je ze een levenslang trauma. Waar heb je in vredesnaam met je kop ingezeten? Magnetron uitgeprobeerd?’
‘Tja’, fluistert Jansen met gebarsten lippen. ‘Mijn vrouw heeft recent een zonnebank aangeschaft. Daar ben ik op in slaap gevallen’
‘In slaap gevallen?? Er zit toch een tijdklok op die dingen?’
‘Ja, maar die heb ik verkeerd ingesteld of zo’
Mijn compagnon en antioccidant Ab komt bij uit een roes waar hij al een halve dag mee bezig is en gaat rechtop zitten. Bij de aanblik van Jansen spert hij zijn ogen wijd open:
‘Here Jezus!! Wat hebben we hier?? Beetje napalm gemorst, Minister-president Jansen?
Ga je zo de raadsvergadering voorzitten? Kolere, sukkel. Zo neemt niemand je toch meer serieus? ‘ Moeizaam gaat Ab staan en drentelt om Jansen heen. ‘Zeg, Jansen, is je reet ook zo toegetakeld?’
Jansen kijkt beteuterd naar Ab; ‘Nee, gelukkig had ik mijn boxershort nog aan.’
‘Ach, kijk aan’, zegt Ab. ‘Dan is er geen probleem.Dan kun je gewoon vergaderen met die politieke sukkels van die padvindersclub van jouw.’
‘Hoe bedoel je’, vraagt Jansen, die een vergeefse poging doet om een wenkbrauw op te trekken. Dat lukt niet omdat zijn wenkbrauwen volledig weggeschroeid zijn. Wel eens iemand zonder wenkbrauwen gezien? Nee? Stel je dan een lijk in verregaande staat van ontbinding voor, dan heb je enig idee waar ik het over heb.
‘Wat ik bedoel’, antwoordt Ab, ‘dat je tijdens die vergadering gewoon omgekeerd in je stoel gaat zitten. Hoofd op de zitting en je reet boven de tafel uit. Niemand die het verschil ziet. Een andere oplossing zie ik niet zo gauw. Anders zou ik zeggen, lul gewoon uit je nek zoals altijd, maar die is ook knalrood.
Dan komt kroegbaas uit zijn keuken gewaggeld en ziet Jansen staan. Met open mond staart kroegbaas naar dit stilleven. Hij laat nog net niet de pan met gehaktballen uit zijn handen glippen. Niet dat het verschil maakt want in dat geval stopt hij de ballen gewoon weer terug in de pan.
‘Godallejezus!!, wie heeft die totempaal hier neergezet???? Kunnen jullie die voodootroep niet in je eigen huis neerzetten? ‘
Langzaam loopt hij op Jansen af die zuchtend en met een pijnlijk gezicht het bovenste knoopje van zijn overhemd losmaakt.
‘O, nou zie ik het’, zegt kroegbaas.Het is Indiana Jansen. En bulderend van het lachen slaat hij Jansen hard en kameraadschappelijk op zijn rug.
‘Alles kits, Jansen?