Alzheimer

Als ik straks oud ben en grijs.

En ik weet het allemaal niet meer.
Als de dagen van de week me niets meer zeggen.
Als ik steeds meer van ons vergeet.
Heb jij dan het geduld om onze herinneringen voor mij vast te houden?
Wil jij mij dan vertellen hoe het hier nu is en wat er allemaal gebeurd op straat.
Help jij mij dan herinneren wie ik al die jaren heb gekend?
Als ik mij in een naam vergis, fluister jij mij dan toe wie die persoon werkelijk is?

Laat je dan nog wat foto’s zien van ons in december bij de zee?
En als ik ooit iets minder kan lachen, beloof jij mij dan te lachen voor ons samen?

Als jij mij zoekt in mijn lege blik, weet dan dat ik er nog steeds ergens voor je ben.
Want ik zweef tussen nu, toen en ooit, ook als ik je niet meer herken.
Als je bang bent dat er niets meer is, omdat ik je misschien ooit wel vergeet.
Weet dan dat niets voor niets is geweest, zolang jij het allemaal nog weet.

Dus kleine man doe je ogen dicht en zoek me als ik in mezelf verdwijn.
Leg je voorhoofd tegen mijn gezicht en zeg het me maar.
Noem desnoods nog een keer mijn naam, die van jou en van je zus
Maar zeg me dan dat we altijd samen zijn.