Amadeus

Daarnet heb ik op RTL-8 de film “Amadeus” gezien, met Tom Hulce als Mozart. Mozart is Tom op het lijf geschreven, vind ik. Maar wat een mooie film is dat, een aanrader; en dan die muziek … whooowh. Heerlijk genieten van Requiems, pianoconcerten en operettes. Kennen jullie bijvoorbeeld Papegeno? Of het piano concert No. 5 in E-flat major, Opus 73: The emporor? Die laatste moet je zeker eens beluisteren, bijvoorbeeld op een druilerige zondagochtend om mee wakker te worden; en probeer dan vooral eens de achterliggende gedachten te ontdekken van dit muziekstuk. Waardoor is dit stuk geschreven? Ik kan je op voorhand verklappen dat de dood van de Oostenrijkse keizer Mozart zo heeft aangegrepen dat hij er een muziekstuk over schreef. De rest van de emoties mag je na het beluisteren zelf invullen.

En toch hè, we zitten hier nu toch even bij elkaar, toch zie ik in die film weer iets tussen de regels staan; iets herkenbaars. Heb ik vaker.
Collega componist Antonio Salieri biedt op onverwachte momenten de helpende hand aan Mozart. Voorwaar: een loffelijk streven.

Ik weet wat jullie nu denken, ik heb jullie er meer over gehoord: ik schrijf in totaal verschillende stijlen maar dit, deze overdenking, dit meemaaksel wil ik jullie toch niet onthouden.

Dus er is meer aan de hand? Jawel: er zit een ondertoon in het gebeuren! Eigenlijk weet je van te voren al dat Salieri de kluit bedonderd door Wolfie te misbruiken. Dat kun je zien aan het begin van de film als Salieri met zijn pastoor praat en hierbij zijn leven evalueert.
En Wolfie? Die zuipt zich ondertussen klem en leeft totaal zijn eigen leven; waar nodig gevoed door Salieri.

Ik kijk hier op mijn manier naar, door mijn bril en zie daardoor andere dingen. Ik denk na over wat mij is geleerd en leg dat naast de film. Dan schiet mij een verhaaltje te binnen dat hier regelrecht op slaat. Een filosofie die ik heb meegekregen en later ook nog eens in een film herkende; maar laat mij het je even uitleggen ….

Er valt een jong vogeltje uit het nest, vanuit de boom op de grond, en tussen het hoge gras piept hij dat het lieve lust is; hopend op hulp.
Een koe komt voorbij en hoort het kleine vogeltje piepen. Spontaan drapeert de koe een verse vlaai over het vogeltje, om hem warm te houden.
Het vogeltje schreeuwt nu moord en brandt en piept de oren van je hoofd.
Een buizerd hoort dit en daalt neder. De buizerd haalt het vogeltje uit de koeienvlaai en ….. eet het op!

Oké, wat schrijf ik hier nu? Wat lezen jullie hier? Wat staat er tussen de regels?
Een moraal! Jawel, er staat een moraal tussen de regels.

De moraal is: dat wie vuil over je heen gooit kan het goed bedoelen, maar wie je uit de stront haalt helpt je niet altijd.

Dit is dus wat ik in die film herkende. Wolfie zag dit niet en ging er aan onderdoor. Heel erg jammer.

Mijn mening is dat als je echt heel diep in de stront zit hou dan je mond stijf dicht en wek geen beroering.