Ambtenaar of hoer, wat is erger?

Het LIS is van mening dat je in een voetbalstadion moet kunnen roepen dat Sylvie Meis een hoer is. Dat klinkt een beetje vreemd maar het LIS heeft er verstand van. Het LIS is het Landelijk Informatiepunt Supportersprojecten. Het LIS vindt wel degelijk dat ergens een grens gesteld worden aan wat je kunt roepen maar dat moet een duidelijke zijn. Het lijkt het LIS een goed idee om die bij de beroepen te leggen. Je moet iemand gewoon kunnen uitmaken voor groenteboer, telefoniste, office manager, ambtenaar of hondenstrimster. En dan natuurlijk ook voor hoer. Niet overal natuurlijk maar wel in een voetbalstadion. Doodsimpel en voor de hand liggend maar je moet er maar opkomen.

Je kan zelfs nog een stapje verder gaan. Waarom zou je lichaamsdelen niet vrijgeven? Wat kan er mis zijn met iets volkomen natuurlijks als onderdelen van het menselijk lichaam. Of van het lichaam van andere levende wezens. Dan ben je gelijk af van beledigingen als klootzak, kutwijf, lul, boerenlul en, een kernbegrip in het moderne voetbal, hondenlul. En dan de ziekten. De klerelijer, de tyfuslijer, de kankerlijer, de teringlijer, niks mis mee toch? Voor dieren geldt hetzelfde. Wat kan er voor kwaad schuilen in jodenzwijn, christenhond, rat, (stom) rund? Na de sanering van het verbaal geweld ligt het opschonen van de definitie van fysiek geweld voor de hand. De doodschop, de rotschop, het elleboogje, de schop in ’t kruis, de schop tegen de schenen, de stomp in de maag. Ze behoren als je het clean definieert eigenlijk tot de groep begrippen van het fysiek contact. Net als het schouderklopje, de aai over de wang, de handdruk, de omhelzing. Je kan toch niet zomaar verschil maken tussen begrippen die zoveel op elkaar lijken. Dat schept alleen maar onduidelijkheid.

In de huidige situatie zit je met het probleem dat beoordeeld moet worden of een bepaalde kreet als een belediging bedoeld is of niet. Veel te ingewikkeld. Als er geroepen wordt dat Sylvie Meis de hoer van Amsterdam is zou dus eerst vastgesteld moeten worden of het bedoeld is als belediging of niet. Er is altijd een kans dat het waar is. Een onwerkbare situatie! Keiharde eenvoudig vast te stellen feiten moeten we hebben. Helderheid, daar heeft het volk behoefte aan en het LIS heeft het in de gaten. Het LIS snapt dat voetbal een volkssport is. Het volk heeft nu eenmaal ruimte nodig om haar volkse emoties uit te leven. Dus ongemanierd, grof, gewelddadig.

“Het LIS is een beleidsorgaan dat in opdracht van het Ministerie van Volksgezondheid, Welzijn en Sport (VWS) expertise ontwikkelt en informatie bundelt over sociale projecten met voetbalsupporters”. Het zijn dus ambtenaren. Aan wie anders dan aan ambtenaren had zo’n taak toevertrouwd kunnen worden? De beroepsgroep die als geen andere deskundig is op het gebied van het trekken van lijnen en het stoppen in hokjes. Een ambtenaar denkt, voelt, ruikt, proeft, kijkt en hoort in hokjes, in scheidslijnen. Zonder hokjes en scheidslijnen en de stof geworden vorm ervan, formulieren, zijn ambtenaren reddeloos verloren. De ironie van het lot wil echter dat ook het woord ‘ambtenaar’ als scheldwoord in gebruik is. Voor lieden die zich al koffieleutend met onzinnige zaken bezighouden. Zou het LIS zich realiseren dat in haar voorstel iedereen ongestraft voor ambtenaar uitgemaakt kan worden? Inclusief ambtenaren zelf? Maar misschien beschouwt het LIS ambtenaar helemaal niet als beroep. Maar meer als een soort hobby. Zoiets als voetbalsupporter.