Anders

Harold was er helemaal klaar mee. Vanaf nu hield hij op met verstoppertje spelen. Ook al vonden zijn collegae hem een vreemde snuiter en een flapdrol, ze hadden hem te respecteren om wie en wat hij was. Vrijdagavond zou hij ze op het personeelsfeest eens een flinke shock bezorgen. In de moderne maatschappij mocht iedereen immers uitkomen voor zijn geaardheid. Nou, hij dus ook. Het voelde goed dat hij nu voor zichzelf de knoop had doorgehakt en hij slaakte een zucht van verlichting. Glimlachend zette hij de pc uit, sloot zijn bureaulades en slenterde naar de liften. “Zullen we een terrasje pakken?”, vroeg Wendy spontaan. Hij wist dat haar vriend vorige maand met de noorderzon was vertrokken en had met haar te doen.
“Goed idee, maar ik betaal.”
“Dat komt goed uit, want ik zit op zwart zaad”, gaf ze eerlijk toe.
Ze vonden twee vrije plekjes in de zon en lieten zich genietend onderuit zakken.
“Twee roseetjes, graag en doe er maar een bittergarnituur bij”, bestelde hij goedgemutst.
“Ga jij vrijdag naar het feest, Har?”, informeerde ze.
“Nou en of, Wendy, en meer dan dat. Ik ben van plan om een onuitwisbare indruk achter te laten”.

Hij onthulde zijn plannen en vroeg haar medewerking met betrekking tot de details en de timing. Ze was dolenthousiast en beloofde hem in alles bij te staan. “We huren die dvd van Julie Andrews. Hoe heet die ook alweer? Hij draaide in 1982 in de bioscoop.”
“O, je bedoelt waarschijnlijk “Victor, Victoria”. Dat is een van mijn lievelingsfilms. Wat een goed plan. Daar kunnen we heel veel ideetjes uit opdoen.”
Ze spraken af voor de volgende avond en Wendy zou de dvd en diverse accessoires meebrengen. Hij ging op jacht naar het “pièce de résistance”. Hij had er zin in.

In de eerste de beste modezaak zag hij zijn gedroomde jurk. Een roodfluwelen schoonheid met kant langs hals en mouwen. Trots draaide hij rondjes voor de passpiegel en werd daarbij vol bewondering gadegeslagen door het voltallige personeel. Er klonk zelfs applaus. Gelukkig was hij gaan winkelen met pruik en de juiste lingerie. Nu wisten ze niet beter dan dat hij een vrouw was. Hij genoot met volle teugen. Er stonden diverse afspraken bij de plastisch chirurg gepland, maar voorlopig moest hij nog met kunst- en vliegwerk de vrouwelijke vormen aanbrengen.

Wendy en Harold stonden in vol ornaat te wachten op de taxi, die hen naar het feest zou brengen. Wendy in jacquet met een kortgeschoren kopje à la Julie, Harold in zijn droomjapon. Ze vormden een mooi paar.
Bij aankomst werden ze verwelkomd door de ceremoniemeester, die hen introduceerde als meneer en mevrouw Anders. Een paar seconden was het stil en keken de feestvierders elkaar onzeker aan, maar even later werden ze beloond met een staande ovatie.
Links en rechts barstten discussies los en vlogen de ontboezemingen over tafel. Het werd een personeelsfeest dat zijn weerga niet kende. Iedereen bleek anders dan gedacht.