Antoni, Johannes en Leonardo

‘Als er over de gehele breedte van de rivier mensen tot aan hun neus in het water staan zal ik niet schromen om ook het hoofd van de donkere vrouw te gebruiken als middel om de overkant te bereiken.’ Antoni van Leeuwenhoek zal door een warrige verkiezing in 2004 niet als ‘grootste’ Nederlander de geschiedenis in gaan.
Wat mij betreft zal Antoni de geschiedenis in gaan als de grootste Nederlander die als vierde is geëindigd tijdens een verkeerde verkiezingskeuze bij de verkiezing zelf.
Waarschijnlijk hebben de mensen die echt weten wie de grootste Nederlander is, door intelligentie, aanleg en algemene wetenschap, gedacht dat er helemaal niet over gestemd moest worden wie de grootste is. Het woord ‘waarschijnlijk’ kan beter worden veranderd in ‘uiteraard’. Uiteraard, want bovenstaande formule heb ik namelijk zelf toegepast.

Antoni was op de lagere school niet geliefd bij leraren en klasgenoten. Hij wist alles beter en verbeterde regelmatig de leraar op het schoolbord. Er was één medescholier die het wel zag zitten met Antoni. Die medescholier waarvan de echte naam niet bekend is bij de schrijver werd in ieder geval Leonardo genoemd door zijn ouders en is de ontwerper van de bovenste alinea en helemaal zot van Antoni.

Leonardo was voordat de schoolbel ging, tijdens de pauze en na het laatste lesuur niet weg te slaan bij zijn idool. En natuurlijk op de vrije woensdagmiddag. Vaak nam Leonardo zijn afgod mee naar huis om bij zijn brave moedertje een mok geitenmelk en een boterham met pindakaas af te bedelen. De ouders van Leonardo hadden het niet breed maar wisten van de adoratie van hun zoon.

Antoni blonk uit in wiskunde, scheikunde en natuurkunde. Leonardo, zoals hij werd aangesproken door zijn ouders, haalde redelijke cijfers bij het vak lichamelijke opvoeding. De reden van de roepnaam Leonardo is waarschijnlijk terug te vinden in het feit dat zijn ouders graag hadden gezien dat hun zoon zich wat minder bezig hield met zaken op het sportveld in gezelschap van vrouwelijk schoon. Liever een zoon die zich wat meer interesseerde voor techniek en kunst zoals het Italiaanse fenomeen dat enkele jaren eerder opzien baarde in de wereld.
Voor zowel Antoni en Leonardo als voor de andere scholieren was geschiedenis het gemakkelijkste vak. ‘En dat is logisch’ zou nummer zes of veertien van de verkiezing ‘de grootste’ zeggen.
Er was in die tijd nog niet zo heel veel gebeurd. In ieder geval wist de geschiedenisleraar niet wat er allemaal was gebeurd.

Antoni had wat baantjes hier en daar afwisselend met de studie. Leonardo stopte met studeren, minderde zijn bezoek aan het sportveld, zoals zijn ouders het op hun knieën hadden gesmeekt, maar ging dubbel zo hard achter de wijven aan.
De relatie tussen Antoni en Leonardo verwaterde doch zou tijdens de avondschool weer aanwakkeren.
Antoni maakte naam als linnenkenner, wijnspecialist en ontwerper van glasproducten. Leonardo mislukte als technieker, uitvinder, apoloog en econoom toegepast in de praktijk.

Tijdens de avondschool werden Antoni en Leonardo voorgesteld aan Johannes Vermeer.
Johannes viel gelijk bij onze vrinden in de smaak. Bij Leonardo omdat Johannes ook flink zot was van kont en kruis. Bij Antoni omdat alle vakken bij Johannes op niets trokken behalve tekenen. Johannes was een natuurtalent op het gebied van tekenen en schilderen.
De relatie tussen Leonardo en Antoni verwaterde weer omdat Leonardo zich bij Johannes beter in zijn vel voelde. Leonardo wist nu, na twaalf baantjes en dertien ongelukken, wat hij wilde worden:Kunstenaar!

Antoni bleef de beste van de klas, ook tijdens de avondschool. Hij haalde zelfs betere cijfers dan Leonardo bij het vak ‘toegepaste economie in praktijk.’
Terwijl Johannes zichzelf verlaagde door zijn schilderstalent aan te spreken voor het aanprijzen van decadente dagelijkse levensmiddelen vond Antoni het trillen van het middenrif uit. Een aandoening die later zijn naam zou dragen.

Leonardo, die later nog verschillende ander pseudoniemen aan moest nemen uit vrees voor aanslagen van bedrogen echtgenoten en beledigde schoonvaders, vond niets uit maar maakte wat schilderijen die de geschiedenis in zouden gaan als artistiek onverantwoord.
Antoni op zijn beurt was de boeren en de boerinnen van Calmpthout van grooten dienst door zijn uitvindingen op het gebied van biergisting en sperma.