Voelen, doen. Voelen, doen. Voelen, doen.
Acceptatie, overgave.
Omgaan met.
Weer omgang.
Isolatie voorbij.
Rust.
Nachtrust. Niet altijd overal. Vaker. Arm moe.
Niet uitgeput.
Gezond moe.
Bijkomen, ontspannen, meedeinen.
Ontspannen meedeinen.
Laten. Voeren. Mee laten voeren.
Lastig, geen last. Geschrokken, niet verschrikkelijk.
Positief.
Goed is goed genoeg.
Beter.
Denken kan, doen kan.
Mogen is mogelijk.
Voelen, doen. Voelen, doen. Voelen, doen.
Voelt goed.
Integreert.
Niet vergeten.
Niet meer.
Goed voelt goed genoeg.
Pauze.
Voor mij.
Arm moe.
Geen armoe.
Geef, toe.
Geef toe.
Neem.
Ik neem.
Aan.
Toe komt toekomst.
13 reacties
Arne · 28 februari 2007 op 20:05
Wat Pally al had gezegt: veel in staccatovorm.
Dat kan heel goed zijn maar nu iets minder denk ik.
je snijd wel veel punten te gelijk aan,
vind je laatste zinnetje wel erg goed uitgekozen:-)
pepe · 28 februari 2007 op 20:58
Leest goed
weer kort
krachtig
Knap gedaan!
Kusknuf van M+A+M en van mij natuurlijk
pally · 28 februari 2007 op 21:34
Ik heb eigenlijk dezelfde kritiek als bij armoe(1)
Wel een originele en experimentele aanpak overigens. Maar ook erg gekunsteld.
Groet van Pally
Li · 28 februari 2007 op 22:43
Mijn voorkeur gaat uit naar deel 2.
Daar is alles mee gezegd 😉
Li
Eddy Kielema · 28 februari 2007 op 22:45
Hé, weer een arm moe. Ik vind die staccatovorm je onrust wel goed weergeven eigenlijk. Helemaal als je de tekst hardop leest. Maar deel 2 is absoluut de parel van dit drieluik. Dat is WB op haar best!
WritersBlocq · 28 februari 2007 op 23:58
Pepe, van mij een kus en knuf terug aan allemaal, lief!
Pally, het was juist sec bedoeld en niet gekunsteld, maar jij als ontvanger bepaalt de boodschap. Grappig, leerzaam ook weer, te zien hoe het overkomt.
Li kort maar krachtig en toch niet kort door de bocht, klasse!
Eddy, deel 2 is ook meer ‘mijn’ ding, maar was zonder 1 en 3 ook zeker niet ‘jouw ding’ geweest, geloof me.
Dank je wel voor het lezen en de commentaren.
Redactie, grappig dat jullie het op 1 dag hebben geplaatst, leuk!
KingArthur · 1 maart 2007 op 09:32
Ja ik sluit me graag aan bij Li in deze. De tweede is voor mij het meest aansprekend. Neemt niet weg dat ik het een bijzonder ‘experiment’ vind.
arta · 1 maart 2007 op 09:38
Geen verstand van poëzie hebbend lezen deel 1 en 3 door eigen aanvullingen tijdens het lezen ook als columns!
Dat het op één dag geplaatst is, maakt de impact alleen maar groter!
Mooi!
🙂
SIMBA · 1 maart 2007 op 12:07
Een prachtig “drie-luik” !
DreamOn · 1 maart 2007 op 13:34
Heel knap gedaan. Deel 1 geeft duidelijk je wanhoop en vermoeidheid weer, deel 3 je hoop op genezing en weer aan een gezonde toekomst durven denken, in deel 2 leg je uit wat bij 1 en 3 tussen de regels door is te lezen.
Ik vind het een bijzonder drieluik.
Groetjes DO.
Dees · 1 maart 2007 op 17:53
Weetbeetje toch 🙁
Paar dingetjes. Eerst vooraf, ik doe maar een reactie op drie columns. Behalve luiheid is dat ook goed voor mijn zwakke armpjes.
Rsi is helser dan je zou denken als je het niet hebt.
Nummer een en nummer drie zijn geen gedichten en ik denk eigenlijk ook niet dat je ze zo bedoeld hebt (?) Het zijn associatieve staccers, of ato’s, wat je wilt. Los vind ik nummer een en drie mss ook niets. En eerlijk is eerlijk, mss als ik je niet een beetje zou kennen ook niet. Maar het geheel doet me wat. De drukke staccato uit jouw hoofd op het papier, de ingedikte essentie, de rsi-gebonden noodzaak om het kort te houden.
Als laatste (ja,ja, ik lul teveel), wil ik je liefst linea recta naar de haptonoom schoppen, maar jou schoppen kan ik niet over mijn hart verkrijgen. Mooi drieluik.
Ma3anne · 1 maart 2007 op 20:34
Nummer 1 is losstaand dwingend, terwijl je nog niet snapt waar het over gaat. Ik krijg door die punten amper de ruimte om in mijn eigen ademritme te blijven en blijk achteraf in jouw pijn mee te zijn gevoerd. Knap!
Het verhaal is verbijsterend, maar ook komisch en daardoor heerlijk leesbaar.
Deel 3 heeft weer dat dwingende met die punten. Krijg het er benauwd van, al is de inhoud redelijk positief te noemen, het is nog vechten.
Als experiment zeer geslaagd! Ik geloof dat ik nu beter begrijp wat rsi is en dat met name door de twee telegramstijlteksten.
Au!
KawaSutra · 2 maart 2007 op 17:49
Een origineel en gedurfd drieluik. Heel bijzonder.
Een verhaal binnen een verhaal eigenlijk waarbij je in de schil het basale voelen heel duidelijk hebt kunnen overbrengen juist door de vorm waarvoor je gekozen hebt. De kern beschrijft tenslotte heel meeslepend hoe het functionele gemis jouw leven heeft beïnvloed en jouw strijdbare zoektocht naar verlichting.
Prachtig WB!