Bediquette 2 – Haar om je voor te schamen

Vervolg op [url=http://www.examedia.nl/columnx/modules/news/article.php?storyid=452]Bediquette, part 1[/url]

Zo clichébevestigend, zo typisch man. Heimelijk hevig beledigd door mijn onuitgesproken insinuaties aan het adres van het Formaat van de Penis, schiet de seksfilosoof van ColumnX gelijk in de verdediging. Nee, beter nog Maurits, je laat weten dat er in JOUW geval zeker niet van een pielemuisje of ooeh… HANDELTJE gesproken kan worden. Jouw ‘Woudreus’ torent immers hoog uit boven het omringende struikgewas en wordt hierdoor dus ook geenszins aan het oog onttrokken.

Bediquette deel 1 – Schaamteloos haar

Zelfs zijn zwoele slaapkamerogen, verwilderde donkere haardos en moorddadig gespierde armen konden mijn ogen niet afleiden van hun dalende zwerftocht. Zijn witte shirt was strak gespannen over zijn gebruinde lijf en ik wist bijna zeker dat ik mijn was op zijn buik zou kunnen schrobben. Maar mijn ogen gleden verder. Het bonzen van mijn hart moet zelfs buiten het pashokje te horen zijn geweest, maar in mijn opwinding had de rest van de wereld opgehouden te bestaan. Mijn blik werd gevangen door het kleine druppeltje zweet dat over zijn inmiddels ontblote borstkas naar de opening van zijn wit linnen broek gleed. Onwillekeurig mijn lippen likkend maakte ik de weg verder vrij. Onderwijl de zweetdruppeltjes vangend met mijn mond zakte ik langzaam door mijn knieën, tot zijn jongeheer in vol ornaat pal voor mijn neus stond te dansen. Ruw werd ik uit de hogere sferen geschopt. “Damn,” verzuchtte ik geluidloos, “dat wordt flossen!”

Periodiek ontoerekeningsvatbaar

De berg vuile was in mijn badkamer heeft zich inmiddels tot een dergelijke omvang ontwikkeld, dat ie naast de Sint Pietersberg niet eens zo’n lullig figuur zou slaan. Het is zelfs zo erg dat ik vandaag moet kiezen tussen het schrijven van deze column en het verschonen van mijn complete garderobe. Dus, als jullie deze week een in zichzelf mompelende naakte vrouw in de supermarkt tegenkomen ergens in de buurt van Almere, gelieve niet te staren. Zij is slechts het slachtoffer van een twijfelachtig prioriteitenbeleid.

Onhandig

Als je mij met één woord zou moeten beschrijven, zou ‘onhandig’ het meest treffend zijn. Niet alleen in de figuurlijke zin van het woord, alhoewel mijn PMS-dagen dit vaak wel doen vermoeden. Nee, ook de meest letterlijke uitleg is mij op het lijf geschreven. Ik heb er namelijk maar één. Hand, welteverstaan.

Het (voor)spel

Vroeger was daten nog leuk. Of eigenlijk, zoals bij zoveel activiteiten, het voorspel was leuk. Het uitzetten van de wervingscampagne, het doorspreken van de verschillende marketingstrategieën en de anticipatie op het gewenste resultaat waren onze voornaamste agendapunten bij pyjamavergaderingen.