De avondklok van mevrouw Jans

Hij zat diep over het stuur van zijn fiets gebogen om enigszins te ontkomen aan de striemende regen die hem tegemoet kwam toen hij de smalle straat infietste.
„Helemaal doorrijden tot aan het eind van de Hoogstraat. Aan de rechterkant, achter de hoge bomen, staat de flat waar mevrouw Jans woont.” Dat had men hem als extra informatie meegegeven toen hij op het hoofdkantoor de lijst met bijbehorende instructies was gaan ophalen.
„Fijn dat je wil invallen vandaag, nog een prettige avond” hoorde hij Tanja roepen toen hij de deur al achter zich had dichtgetrokken.

Ik heb eindelijk vijf minuutjes tijd…

oktober, Baranya, Hongarije

Lieve Ann

Ik heb eindelijk 5 minuutjes tijd kunnen vrijmaken om een paar regels aan je te schrijven. Vergeef mij het vreselijke ruitjespapier, maar ik kon op dit moment niets beters vinden. Alles zit nog in de verhuisdozen in een verhuiswagen die op dit moment nog in Nederland staat.

Tjonge jonge, waar zit die deurbel hier ergens?

“Tjonge jonge, waar zit die deurbel hier ergens? Ik sta al tien minuten te roepen” hoorde ik hem zeggen terwijl ik langzaam over het kiezelpad naar de toegangspoort liep.
Ik greep met beide handen het rolmechanisme van de hoge poort vast en trok aan de poort.
“Nou nou zeg, geen deurbel en die hoge poort, wat heeft dat te betekenen? Liever geen bezoek, soms?” riep hij opgewekt en glipte door de ontstane nauwe opening naar binnen.