Hallo, beste beeldbuiskinderen, vandaag was het weer een drukte van belang in het grote dierenbos. Vandaag was de dag van de grote meeting op Camelot. Van heinde en verre waren alle dieren uit het grote dierenbos naar Camelot gekomen, om gezamenlijk de puntjes nog eens op de i te zetten. Gelukkig hoefde ze zich niet anders voor te doen dan ze waren, zo was van te voren besloten.
De week voor de operatie, heeft hij voor zichzelf lopen oefenen in huis, met zijn ogen dicht. Hartverscheurend. Hij wilde zijn vader nog zien, want misschien was dat wel de laatste keer. Ik had mijn zoon op de hoogte gesteld van de risico’s. Samen hebben we de beslissing genomen. We hebben beiden ook onze angst uitgesproken. De dag voor de operatie wilde hij niemand meer zien. Hij werd biljart balletje kaal geschoren, daar konden we nog om lachen. Hij werd klaargemaakt voor de operatie.
Hoe vaak zie ik het vrouwen lijf wel niet ontbloot? Ik denk wel enkele malen per dag. Zo wie zo regelmatig in de spiegel. Op posters en reclame. Het ranke stoere sterke sensuele vrouwen lijf. Snel, gestroomlijnd, bereikbaar, althans zo lijkt het. Verleiding in wapperende zomerjurk. Op hakken vanuit de heupen, sierlijk. Borsten die mee deinen op het ritme van de beweging. Zacht rond volgzaam in haar doen en laten.
Ik zit aan tafel mijn vader wil iets belangrijks zeggen, zei hij net. We zitten allemaal aan tafel, mijn zusje ook en mijn moeder. Ik kijk naar mijn moeder, ze ziet grauw en oud. Heeft ze nou gehuild? Ik kan het niet zo goed zien, daarvoor loop ik ook in het ziekenhuis. Ik kan niet goed zien. Ik voel me bang, heel bang. Mijn lijf trilt, mijn handen trillen.
Ik ben vader, een vader die zijn kinderen niet durft te zien… Ik kan er niet tegen het doet me te veel. Ik zie de pijn in hun ogen, de vragen die ze niet durven te stellen. En het gevoel van te hebben gefaald is mijlen groot als ze om me heen zijn.
