Jezus, wat heb ik het gehad zeg. Pubers die niets willen, helemaal niets. Sail Fuck Off. Geen zin in. Jazz geen zin in. Met hun moeder de stad in, geen zin in. Wat ik ook voorstel, geen zin in. De zin om ook maar iets voor te stellen, zakt in de benen. Met de dag word ik sacherijniger. Ik voel me onterecht verantwoordelijk voor hun vakantie beleving. Ik weet het verstandelijk, maar zo voelt het niet. Een vriendje opbellen en naar het strand, geen zin in.
Zo af en toe ben ik zo mobiel als een deur. Niet dus. Helemaal niet. Wat ik in mijn kop heb, moet dan ook gebeuren. Ik heb het idiote idee opgevat om te reorganiseren. En niet aan de oppervlakte nee, rigoureus. Van boven tot onder alles gaat op de schop. Geen heilig huisje is meer heilig.
Ken je dat? Er zijn van die dagen dan voel je, je de hele dag lekker. Niet een beetje lekker gewoon echt lekker. Soort vanaf de helling suizen gevoel. Het go with the flow gevoel. Reden nul, maar dat geeft niet. Je loopt in dat gevoel dan ook de hele dag uit te delen. Glimlach, praatje, babbeltje, flirtje. Je straalt. Verliefd op het leven. Op zo’n dag tel je al je zegeningen, ben je gewoon even helemaal blij met jezelf. Wat je aantrekt voelt goed, zit goed. Je haar wil zoals jij het wil.
Hoera, rust in de tent, rust in de politiek even geen belerend vingertje, geen normen en waarden geneuzel. Geen uitspraak van ‘dat is helder’, om te denken waar heeft die man het over. Gelukkig hoefde hij deze keer zijn dochter niet onrechtmatig van school te halen, zij heeft net als alle kinderen grote vakantie. En wij ook. Heerlijk, in de tussen tijd kunnen wij lekker weer doen waar we zin in hebben.
Ik heb er een kind bij, hij belt als hij wakker wordt, hij belt als hij zich verveeld en voor hij gaat slapen. Laten we ‘hem’ voor het gemak Joost noemen. Een moderne dorpsgek. Hij kent iedereen en iedereen kent hem. Niet persoonlijk, wel van het aanwezig zijn. Aanwezig in de kroeg, hangen in de kroegen.
