Droogbedcentrum (deel 2)

Beste lezer, een paar maanden gelezen had u kunnen lezen dat ik me had opgegeven voor het droogbedcentrum.
Nu ruim een half jaar verder word ik eindelijk opgenomen. Ik heb me aan alle regeltjes gehouden (wat me enigszins moeite kostte), ’s avonds voordat je naar bed gaat eerst gaan plassen, daarna een half uur een boek lezen en vervolgens weer naar de wc en dan gaan slapen.

Kunt u zich voorstellen

Stelt u zich eens voor, u loopt door het centrum van de stad naar huis, in het donker want de herfst staat al voor de deur. U hoeft nog niet eens zo laat naar huis te gaan, wil u in het donker lopen. Compleet afgepeigerd loopt u met uw tas, die al een stuk lichter is dan vanochtend vanwege uw lunchpakket door de stad. Stiekem gluurt u bij mensen naar binnen en ziet daar de gezelligheid van complete gezinnetjes, stelletjes die ruzie maken, oude mensen die onder het genot van een kopje thee goeden tijden slechte tijden zitten te kijken. Maar u loopt alleen, en u weet dat u ook alleen binnen zult komen.

Droogbedcentrum

Met betraande ogen kijk ik naar mijn bed. De plek waar ik me zo veilig had kunnen voelen. Een plekje waar liefde word bedreven, waar ik eindeloze gesprekken zou kunnen hebben met vriendinnen, waar ik op mijn buik tijdschriften had kunnen lezen. Mijn bed…
Helaas kan dit allemaal niet. Met een zielig gezicht kijk ik naar de natte lakens die op de grond liggen naast mijn bed.

Zijn beste vriend

Waarom praat ik tegen hem? Hij is klein en blond en hij heeft een leuke vriend. Maar waarom is hij dan ergens toch wel aantrekkelijk. Misschien zoek ik wel contact met hem om er achter te komen hoe dat lekker ding heet. Ik besluit zijn telefoonnummer te vragen. Ik doe er verder niks mee. Ongeduldig staat hij in mijn telefoon. Zal ik hem een smsje sturen om te vragen of hij zin heeft in een film? Ja laat ik dat maar doen. Misschien neemt hij zijn mooie vriend ook wel mee.