Algemeen
Gered door de bel
In de verte klinkt het geroezemoes van het publiek. Er hangt spanning in de lucht. De muziek zwelt aan. Een Pavlov reactie als gevolg. Hartslag gaat omhoog en interne onrust zorgt voor beweging op het ritme van de muziek.
In de verte klinkt het geroezemoes van het publiek. Er hangt spanning in de lucht. De muziek zwelt aan. Een Pavlov reactie als gevolg. Hartslag gaat omhoog en interne onrust zorgt voor beweging op het ritme van de muziek.
Gezelligheid..
Het begint al een dag of vijf voor het heugelijke feit zelf.
Belangstellend informeren mensen jaar na jaar opnieuw naar de bekende weg. “Hoe oud werd je ook al weer…?” De vraag refereert aan een toekomstig evenement.
“Ik werd,.. toen je me die vraag twee jaar geleden stelde 35. Toen je hem vorig jaar stelde werd ik 36 je hoeft dus geen cognitieve hoogvlieger te zijn om vast te stellen dat ik dit jaar…. nou..?! vroeg ik quasi grappig, maar denigrerend na een korte stilte.
Vrijdagmiddag zes uur, onderweg in mijn auto naar huis. Ik realiseer me dat ik gisteravond al verbaasd was over de enorme afwezigheid van voedsel in mijn koelkast.
Ik overwoog mijn opties. Omdat een pizzeria meestal geen wokgroenten, melk, chocola en cornflakes bezorgt, concludeerde ik dat er niet veel anders op zat dan met tegenzin boodschappen te gaan doen.
Vandaag staat Amsterdam op het programma. Regelmatig geef ik gastlessen voor bedrijven of onderwijsinstellingen, zo ook vandaag.
Ditmaal stond er een waarbaarheidstraining op het programma voor studenten die op het punt staan te starten met hun jaarstage. Buiten hier en daar wat fysieke oefeningen om de studenten te wapenen tegen de kleine maar dodelijke monsters van het speciaal onderwijs, of de levensgevaarlijke bewoners van een psychogeriatrische instelling, ligt het accent vooral op het aangeven van grenzen en het voor jezelf opkomen.