Hier lig ik dan, op afdeling cardiologie. Met mijn 41 jaar duidelijk de jongste.
De sportarts die enkele dagen geleden een fietstest bij me afnam, had direct alle alarmbellen laten rinkelen. Hij liet er geen twijfel over bestaan dat ik een zéér ernstig hartprobleem had, mijn ECG was zo afwijkend dat ik waarschijnlijk al een infarct had gehad.
Met maar 20 minuten vertraging vertrok ons, op het oog gammele, vliegtuig richting Canarische Eilanden. Toen we een half uur onderweg waren meldde de piloot dat we terug moesten keren wegens een technisch mankement, de stemming zat er direct goed in!
Als klap op de vuurpijl vlogen we naar Schiphol en niet naar Eindhoven waarvan we vertrokken waren. Wat een feest, wat een geluk met de huidige dure kerosine prijzen mochten wij zomaar een uur extra vliegen zonder bijbetaling!
Co-Column door: Fem en SIMBA.
Donderdagavond, we gaan even snel boodschappen doen. Er is een nieuwe supermarkt in het dorp, onlangs geopend, dus die gaan we eens aan een kritisch onderzoek onderwerpen.
Nou, we waren niet de enigen, wat een drukte! Want dat “onlangs”, bleek vandaag te zijn.
Gisterenavond was ik alleen thuis, dus ging ik eens lekker vroeg naar bed, met een spannend boek.
De wind gierde rond het huis, hoewel het begin juli was, leek het wel november. Maar in bed was het lekker warm, geen overbodige luxe met een boek waar je de koude rillingen van kreeg.
Er rammelde van alles, maar vanwege die wind vond ik dat niet vreemd.
“…en dan het weer: het wordt weer een warme dag met eerst nog een paar wolkenvelden maar later op de dag breekt de zon volledig door.”
Ik hoorde het weerbericht moedeloos aan, de zoveelste hete dag deze zomer. Normaal zou ik ervan genieten maar met die enorme buik was de hitte allesbehalve fijn.
Maar gelukkig was vandaag de uitgerekende datum, het einde van negen maanden afzien was in zicht!
