Winkelbende.

Co-Column door: Fem en SIMBA.

Donderdagavond, we gaan even snel boodschappen doen. Er is een nieuwe supermarkt in het dorp, onlangs geopend, dus die gaan we eens aan een kritisch onderzoek onderwerpen.
Nou, we waren niet de enigen, wat een drukte! Want dat “onlangs”, bleek vandaag te zijn. Met een zucht gaan we naar binnen want we moeten toch boodschappen hebben en om nou om te draaien en naar een ander dorp te rijden gaat ons toch echt te ver.
De hele inrichting is anders; we gaan nu rechts aan de “winkelroute” beginnen terwijl dat voorheen altijd links was. Dat levert de nodige botsingen op.
Alles staat dus op een andere plaats zelfs de diepvries, de slagerij en de bakkerij. Het heeft blijkbaar wat mogen kosten.

Voor veel mensen is dit duidelijk het uitje van de week. Terwijl ik me met ons boodschappenlijstje door de gezellig keuvelende menigte worstel, bewaakt mijn man onze kar zodat onze net veroverde schatten niet weer van eigenaar zouden wisselen.
De schappen zijn namelijk behoorlijk leeg want de vulploeg kan het gegraai niet bijhouden terwijl volgens mij de prijzen echt niet lager zijn dan in de vorige supermarkt.

Een vrouw kijkt argwanend in ons wagentje en werpt mij een boze blik toe. Ik negeer haar maar ze volgt mij van een afstandje. “ vindt u het niet een beetje asociaal om zes pakken melk te nemen mevrouw?” vraagt ze met een dreigende ondertoon. Ik kijk haar niet begrijpend aan. “ja, het zuivelschap is leeg en u neemt de laatste zes pakken! Hoeveel monden heeft u te voeden? Zo te zien heeft u geen kinderen meer thuis!”

Haar stem heeft de aandacht getrokken van ander winkelend publiek en achter haar scharen zich enkele vrouwen die blijkbaar ook hebben mis gegrepen. “deze mevrouw vindt zichzelf blijkbaar belangrijk genoeg om wel zes pakken melk voor zichzelf te kopen dames!”

Ik kijk mijn man aan op zoek naar steun maar hij haalt zijn schouders op en weet duidelijk niet zo goed wat hij aan moet met de boze menigte. Dreigend lopen de huisvrouwen richting ons wagentje en hij staat als aan de grond genageld. Zo snel als ik kan probeer ik mij tussen de dames en mijn buit te werpen maar een voet laat mij struikelen. Vanaf de grond zie ik hoe mijn man machteloos toe kijkt hoe mijn schatten één voor één uit de wagen verdwijnen.

Met één pak melk komen we aan bij de kassa en ik kijk de caissière vragend aan. “u heeft nog geluk gehad mevrouw! U heeft uiteindelijk nog een pak melk. Het is oorlog weet u, supermarktoorlog!”