In Nederland heeft iedereen de mond vol van integratie. In de praktijk houdt integratie van allochtone jongeren op bij de voordeur van een discotheek. Een avondje stappen voor allochtone jongeren is niet zo vanzelfsprekend, het is zelfs een hele missie om ergens binnen te komen. Voor sommigen blijft het helaas een mission impossible!
Het is laat, de minuten tikken weg, maar mijn ogen vatten geen slaap. Ik lig rusteloos in bed, mijn handen gevouwen op het fluweelzachte kussen onder mijn hoofd. Ik kijk naar buiten.De sterren verlichten de hemel in het holst van de nacht. De wind streelt mijn gezicht door het openstaande venster. Ik ben weer eens verdwaald in mijn gedachten, in mijn zoektocht, in mijn verlangen naar jou.
De meeste van mijn columns gaan vaak over zaken in de internationaal politieke sfeer. Ik betrap mij er vaak op dat ik schrijf over hete hangijzers, gevoelige onderwerpen die veel emoties en felle reacties losmaken bij lezers.
In mijn roze gedachten zie ik haar al zitten achter haar bureau, licht voorovergebogen, met haar ellebogen leunend op het tafelblad. Haar sluike haren vallen jeugdig langs haar gezicht en rusten op haar ranke schouders. Met haar bruine ogen observeert ze nauwlettend haar omgeving. Ze is, zoals gewoonlijk, druk aan het bellen met klanten en ondertussen doet ze van alles en nog wat. Haar make-up-doos ligt zoals gewoonlijk op tafel, vergezeld van een aangebroken fles water en wat snoepjes om haar sprankelende stem te verzorgen. Verder zie ik een pen en een turflijst waar ze van alles op tekent en haar scores bijhoudt.
