Het terras leek te dampen. De druk van naderend onweer was bijna tastbaar. Haar broek plakte aan haar benen en haar topje leek nog strakker om haar borsten te zitten. Ze ging met een hand door haar haar. Knipperde tegen het zonlicht en nam een slok van haar Hoegaarden met citroen. Zo hoorde het volgens haar. Het bier was koud, ook zoals het hoorde. Ze genoot er zichtbaar van. Sloot even haar ogen, likte met haar tong wat schuim weg.
Hij stond op. Waarom ook niet? Waarom wel, dreunde het door zijn hoofd. Vlug drong hij de dreun terug tot een achtergrond die te ver was om echt te horen. Vandaag zou hij de gok wagen. Wat bedoelde ze, wat heeft ze toch met Leven. Als er op het balkon niks te zien was, zou hij weer gaan zitten en de boel vergeten. Hij zou gaan werken en vanavond misschien een sms-je sturen. Hij zou…daar stond ze.
stil eens
kom eens hier
hier dicht bij me
toe dan
ik doe je niks
kom maar
Kloppend hart en twijfel in het hoofd
Wat deed ze hier, wat dreef haar hier.
Ze rechte haar rug, keek op het bord…in het bord naar haar weerspiegeling. Haar haar golfde en waaide op in de wind. Haar broek..goede keus…legergroen en heupmodel. Daarboven een wit topje…té lief…maar het stoere blousje loste dat wel op. Haar ogen op zelfverzekerd -terecht, zo voelde ze zich ook en ze wuifde snel de laatste rilling van twijfel weg- kont iets naar achter en borst vooruit, ze moest lachen om zichzelf.
Ik ben geen hondenliefhebber, en ik begrijp het ook niet, het hebben van een hond. Het stinkt, dat is 1. Je moet meermalen per dag de deur uit ermee, weer of geen weer. Vakantie, weekendje weg, doe eens spontaan? Altijd weer die hond. Zoek maar een onderkomen. Dan de hondenbelasting natuurlijk en ga zo maar door. Ja, het schijnt een trouwe vriend te zijn.
