Wright

Up Syndroom

Als 4 jarigen zaten we samen op de kleuterschool, het liefst speelden we in de zandbak.
Ik maakte taartjes en Alex sloeg ze met satanisch genoegen aan gort.
Een voorrecht alleen aan Alex verleend want verder was een schalkse blik voldoende om een mep te ontvangen met mijn schep.
Alex ging mee naar de lagere school, waarbij me voor het eerst duidelijk werd dat hij anders was.

Door Wright, geleden

60 jaar bevrijd

De laatste hand wordt aan de kapsels gelegd en strak in het uniform met kokette rokjes stappen wij in de auto, die ons naar ‘Keep Them Rolling’ in het historische plaatsje Doesburg zal brengen.
Weken van oefening zijn vooraf gegaan, voordat wij de nummers van de Andrew sisters, met bijbehorende pasjes, ons eigen hebben gemaakt.
Het is een sombere, koude dag, en de wind snijdt venijnig door onze dunne kleding als we uitstappen.

Door Wright, geleden

Gothic-light

Ik snap niet dat je het goed vindt’.
Terwijl ik mijn portemonnee zoek, vraag ik me af hoe ze toch aan dat Trix- accent komt.
We zijn opgegroeid in hetzelfde dorp en haar ouders komen uit de achterhoek.
‘Wat goed vindt’?
‘Dat ze er zo bij loopt’, zegt ze, terwijl ze met haar goud en diamanten beringde handen het batterijtje uit mijn horloge vervangt.
In haar chique juwelierswinkel waar alles flonkert en blinkt, past zij wonderwel.
Al valt zij in de categorie doublé.
Ik kijk haar aan en zie haar messcherp geknipte boblijn, zorgvuldig gestifte lippen, lange vuurrood gelakte nepnagels en natuurlijk is ze perfect gekleed, zoals altijd.
Ze is het soort vrouw waarnaast je je direct een slons voelt.

Door Wright, geleden

Carré, here we come!

Met mijn goede vriendin Anne, vorm ik het duo de Tena-ladies.
Bij elk feest van intimi draven wij op als Siamese tweeling, in één goed foute jurk, hazetanden, dikke bril en een jolige nepstaart.
Ook de jaarlijkse, bacchanale Oud&Nieuw feesten luisteren wij traditioneel op.
Alleen al het zien van onze monsterlijke verschijning, bezorgt menigeen een humoristisch orgasme.

Door Wright, geleden

Hiep hoi!

Bij ons thuis werden vroeger veel Oud-hollandse kinderliedjes gezongen.
Vader achter het Hammond orgel en wij zongen uit volle borst mee.
De tekst deed er niet zo toe, tenminste… ik kan mij niet herinneren dat ik me ooit heb afgevraagd, waarom een potje met vet al op de op tafel werd gezet, en ook niet waarom deze handeling gerust 100 keer herhaald werd.
Als je deze Oudhollandse liedjes in de huidige context plaatst, levert dat vaak aardige gedachtespinsels op.

Door Wright, geleden