Vergeten te zwijgen

“Wat neem jij?”, vroeg je me. Ik bladerde vluchtig door de kaart en liet me verleiden door de entrecote. “Ik denk dat ik daar ook maar voor ga”, zei je alsof je blij was met het feit dat we dat in ieder geval alvast gemeen hadden. Alsof je af was gekomen op een pakkende contactadvertentie in de strekking van: “Man zoekt vrouw met een voorliefde voor entrecote”. Dat was echter niet het geval. Het was een eerdere korte kennismaking die ons hier samen bracht. Een tafel voor twee als vertrekpunt van een onderzoek naar wat voor vlees we in de kuip hebben. “De entrecote”, luidde het antwoord van ons beiden op de vraag van de ober of we al een keuze hadden kunnen maken.

Liefde op het eerste gehoor

Mijn liefde voor muziek begint enigszins zorgwekkende vormen aan te nemen. Hoewel de omvang van mijn collectie nog te overzien is, groeit deze gestaag. Met een voor een kwart gevulde muur van bijna vier meter heb ik in ieder geval genoeg uitbreidingsmogelijkheden. En aangezien ik goede en hardwerkende artiesten graag beloon met de aanschaf van het origineel in plaats van een gedownload en gebrand exemplaar, is het een dure passie.

Het Binnenhofklasje – hij komt, hij komt

Iedereen zat in opperste concentratie voorovergebogen boven de schoolboeken, behalve Geert. Het nut van de les ‘Onbegrijpelijk Nederlands’ had hij nog nooit ingezien. Daarom waren zijn ogen naar buiten toe gericht en niet op het lesboek. In stilte screende hij alle voorbijgangers buiten. Opeens sloeg Geert alarm.

De hazen van mijn levensloop

Vorige week zag ik beelden van de marathon van Amsterdam. Haile Gebrselassie won daar en zette een parcoursrecord neer. Toch was hij niet tevreden want hij wilde het wereldrecord verbreken. En om dat record te verbreken had de organisatie een blik hazen opengetrokken. Deze gangmakers moesten Haile een toptijd bezorgen. Die hazen waren tegelijkertijd met de uiteindelijke winnaar gestart en wisten al meteen dat zij de finish niet zouden zien.

Action-painting door Moeder Natuur

Met de tsunami in Zuidoost-Azië had Moeder Natuur al laten zien dat zij de enige echte wereldleider is en met Katrina is dat nog maar een keer duidelijk gemaakt. Wat wij in honderden jaren hebben opgebouwd, kan zij in een seconde als een glas in scherven doen barsten en verspreiden over tientallen kilometers. Geen dijk is bestand tegen een murenhoge vloedgolf. Geen stad kan het winnen van een bewegende aardkorst. Niets of niemand weerstaat de hongerige mond van een orkaan. Geen mens en geen techniek kan de krachten die in het binnenste van onze Aarde zitten en de krachten die ons vanuit de lucht teisteren, temmen.