Muur van geluid

Opeens heb ik er meer dan genoeg van. Ik smijt de gemeenste hardrock cd die ik vinden kan in de speler en draai de volumeknop helemaal open. Een jankende gitaar knalt zo hard uit de speakers dat onze kat denkt dat de wereld vergaat. Struikelend, met haar oren plat in de nek, snelt ze de trap op. Mijn dochter is met stomheid geslagen. Dit soort muziek mag ze van mij meestal alleen via haar koptelefoon beluisteren. ‘Ik ben het zat!’ probeer ik over de herrie heen te gillen.

Verwaaide magie

Van kilometers afstand heeft hij iets magisch, die enorme puist die zich uit de zee verheft. Talloze malen stop ik in de berm om een foto te maken. De Mont-Saint-Michel trekt ons, net als vele andere toeristen, aan als een magneet. De parkeerplaats op de dam staat barstensvol auto’s en touringcars. Zodra we uitgestapt zijn, worden we bijna uit onze veel te zomerse jassen geblazen. Recht tegen de wind in, moeten we, de hele dam af.

Mama toe

De camera zoomt in op een klein meisje dat, balancerend op een rood met zwart kinderfietsje, dichterbij komt. Met een angstig snoetje, blonde staartjes erboven, concentreert ze zich zichtbaar op het nog af te leggen traject. Kromgebogen loopt haar vader op een sukkeldrafje met haar mee, een hand onder haar zadel, een aan haar stuur. Dan heeft ze in de gaten dat ik haar sta te filmen. Ze gaat rechtop zitten, haar ogen beginnen te stralen en ze probeert haar stuur recht te houden. Ze wil in mijn richting fietsen, maar haar vader heeft andere plannen en stuurt resoluut naar rechts, het tuinpad op. Venijnig gillend verdwijnt ze uit beeld. ‘Mam toe, mama toe!’ herhaalt ze.

Schijterd

Een volle dag ben ik in de weer geweest om het balkon schoon te maken. Als het begint te schemeren, steek ik een paar waxinelichtjes aan, die ik op de tafel bij het balkonhek zet. Misschien is het nog warm genoeg, om in de avondlucht van een glaasje rosé en mijn schone balkon te genieten? Snel vul ik een glas in de keuken. Terwijl ik daarmee onderweg ben naar mijn comfortabele weerbestendige stoel, schrik ik.

Zinloze informatie

De keukenprinses in mij neemt vandaag een dagje vrijaf. De van verantwoorde maaltijden houdende moeder in mij is het daar niet helemaal mee eens. Daarom sluit ik een compromis met mezelf: het wordt soep. Niet uit blik of zak, maar zelfgemaakt, van verse ingrediënten. De supermarkt biedt een handige oplossing. Tussen de zakjes sla en de bakjes verse kruiden, vind ik een emmertje met voorgesneden groenten. De wikkel om de emmer belooft verse tomatensoep met paprika, waar alleen nog water en vuur aan toegevoegd hoeft te worden.