Als we aan tafel zitten, voel ik de bui al hangen. Mike en Dina hebben ruzie, niet dat ze schelden of wat dan ook, ze zijn stil, doodstil. Om hun heen hangt een soort van zwarte aura en ze roeren een beetje lusteloos door het eten op hun bord. We negeren Lees meer…
Ik kijk op de wekker naast mijn bed, twee uur, nog geen oog dicht gedaan. Mijn hersenen draaien overuren. Ik ga er maar uit, liggen blijven heeft geen zin, weet ik uit ervaring. Ik loop naar boven en pak daar een baby boek en blader het door. Mam, Pap, ik Lees meer…
Het is tijd voor een bekentenis. Ik ben een verslaafde, een junk. Na vijf jaar droog te hebben gestaan, voel ik de onbedwingbare drang om toch de fout in te gaan. Nee, ik ben geen nicotineverslaafde, als ik het roken niet meer kan betalen en het niet meer kan stelen uit de plaatselijke supermarkt, zou ik er zo mee kunnen stoppen.
De moordenaar van Marianne Vaatstra zit eindelijk achter slot en grendel. Na 13 jaar en een grootschalig DNA-onderzoek is de spraakmakende zaak eindelijk opgelost. Haar ouders krijgen na al die jaren antwoorden op hun vragen.
In april zijn Paul en ik 25 jaar samen. Onwillekeurig kan je eigenlijk niet anders denken dan wat je iedereen hoort zeggen “wat is dat snel gegaan”. Wij hebben geen doorsnee relatie. Veel ups en bijna net zo veel downertjes. Vaak zonder die vier laatste letters. Maar het heeft volgens ons, de relatie levendig en vernieuwend gehouden. Mijn jongste heeft een duidelijke mening over 25 jaar met dezelfde partner “Boring, niet vol te houden!”
