“Ik vind je lief.” Wat een huicheltrut ben je Belin. Kom op zeg, de grote Rob de Nijs is toch geen zwerfhond op de hoogvlakte van Andalusië? Zou je dat echt niet anders kunnen aanpakken? Nu kiezen Lin, Rob is [i]Nice[/i], of Rob laat je [i]koud als ijs[/i].
Ik vind je lief, ik vind je LIEF. IK VIND JE LIEF. Onze rookmelder is van slag. De laatste week gaat ze af wanneer ze er zin in heeft en geloof me, ze gaat dan echt los. We willen haar overigens oprecht graag helpen, maar het is ook wel eens prettig om te kunnen gaan slapen, een hele nacht door bijvoorbeeld, zonder dat je wakker gegild wordt door een rookmelder in nood. Ik bedoel maar, de eerste gedachte is dan toch: waar is mijn paspoort en zou de noodverlichting echt zichtbaar zijn in de walmen van het verzengende vuur?
Je seksualiteit ontdekken als jongere is iets dat erbij hoort. Althans, zo wordt ons voorgehouden. Vroeger, tijdens mijn vroeger, was het de progressieve Ivo de Wijs, die ons in Puberteit leerde dat toenmalige taboes er waren om doorbroken te worden. Nog niet al te lang geleden was het Bridget Maasland, die de wereld vertelde hoe neuken nou eigenlijk moest en wat er zoal te vinden was aan voorkeuren en technieken in de huidige grote-mensen-wereld. Jongerenseks, het is van alle tijden. En zo góed bespreekbaar.
Welk een winst.
Vind je mijn borstkas groot? Tsja, het is niet dat die zaken mij erg veel kunnen schelen hoor, de oppervlakkigheid ervan! Maar er zijn wel eens mensen – nou ja, vrouwen dan – geweest die zeiden dat mijn borstkas groot was. Vonden ze mooi bij mijn gespierde armen. Nou vraag ik je. Waar mensen zich al niet mee bezig houden!?
Stel, je bent een butskopwalvis. Je lijkt op een ietwat groot uitgevallen dolfijn, maar je bent toch echt een walvis. Zo een waar de waterwereld voor buigt, op het moment dat je staart zwiept. Je bent de koning van de wereld, je hoeft niet te overleggen, te overtuigen. Geen assertiviteitstraining voor jou. De vissen redeneren niet met je, maar gaan je uit de weg. De haaien laten je gaan, hoewel hun tanden zich bijna niet kunnen bedwingen. Maar ja, die staart he.. Toch maar op zoek naar het kleine grut. Happen naar beneden, vrezen naar boven. En jou is het tonijn, zo’n haai.
