Geen sprookje

Er was eens…, en er is nog… een vrouw uit één van de minder gezellige landen in Afrika. Laten we haar Farida noemen en laten we het precieze land voor alle zekerheid maar achterwege laten. Farida is afkomstig uit een klein dorpje in dat Afrikaanse land, ze werkte in een nabij gelegen groter dorp. Op een dag kwam ze na haar werk terug, waar ze het grootste deel van de gemeenschap, inclusief haar familie levenloos aantrof. Vermoord. Alleen één van haar zussen kon ze nergens vinden. Tot op de dag van vandaag leeft ze in het ongewisse over wat er met haar zus is gebeurd.

Kronisch – Om’anorexia

Een eindeloze rijstebrij met bruine suiker, daar begint het voor mij. Een week bij mijn grootouders, betekende dagelijks rijstebrij met bruine suiker. De eerste keer was het best lekker, lekker zoet. Geen groene vieze sliertjes, geen bittere smaken enkel te verduren om de vreemde reden van ‘het is goed voor je’. Later deed het me kokhalzen en spugen. Na die week pas leerde ik eten.

Vloeken

Als late tiener en beginnende twintiger had ik een onweerstaanbare aantrekkingskracht op zelfverklaarde goeroes. Eentje vertelde me ooit [i]out of the blue[/i] dat ik de boosheid op mijn moeder moest loslaten. Zijn hand hing ongevraagd in mijn nek, waar de woede gelokaliseerd zou zijn en ik moet zeggen, onder zijn aanraking begon inderdaad iets te koken.

Etikette

De allochtoon is een vreemde vogel. Het is geen échte medelander, ook niet in andere landen dan het onze. Hij zingt meestal niet voor het vaderland, of wordt argwanend aangestaard als hij dat wel doet. Het is natuurlijk ook niet goed om de tekst helemáál te kennen.

Villeen

Hallo meneer Leen,
Van papa en mama heb ik net gehoord dat Sinterklaas niet bestaat. Nu is Sinterklaas ook al een tijdje weg, maar ik maak me wel zorgen. Mama had het over dat kadootjes zo duur zijn en papa aaide me over mijn hoofd, terwijl hij zei dat ik het vast niet erg zou vinden om minder te krijgen. Ik heb niets gezegd, want ik vond het wel zielig voor papa en mama.