Grote …

‘Doe maar een grote.’
Nu ben ik niet echt gesteld op groot, alleen wel als het om een kop koffie gaat. Gelukkig weten ze dat bij de stationsrestauratie ook. Ik zou toch wel schrikken, als datgene wat jullie lezers in eerste instantie dachten, ineens op de toonbank wordt gelegd.

Ik kom uit de kast!

Of.. naja ik kruip er liever in s’nachts, en kom er pas uit tot iedereen wakker is.

Vanochtend werd ik wéér wakker met een hoogdravende blaas. Zo langzamerhand vraag ik me af of dit niet tegen paranoïde aan begint te komen. Niet om ’t feit dat ik met een overvolle blaas wakker wordt maar om het feit dat ik die nacht ervoor gewoon niet naar de wc durfde. Ik hoor jullie denken “aah, denk je dat het grote billenmonster in de pot zit, klaar om zich te vergrijpen aan jou billen, zodra het daglicht verduisterd?”

Poëzie, wat een onzin!

Het kan zijn dat ik er te jong voor ben, te oppervlakkig, of misschien wil ik het helemaal niet snappen. Maar poëzie, wat is het eigenlijk?
Een gedicht maar dan met de meest raar geformuleerde zinnen en het liefst niet rijmend. Owhja er zit ook heel veel gevoel in, tenminste, volgens mij willen ze dat uitdrukken… toch??