Eindelijk heeft de zomer zijn intreden gedaan en ik ging nog even snel naar de supermarkt om ijs te halen, voordat de gasten arriveerden die bij mij kwamen eten. De verfrissing van de airco was een welkome afwisseling op de drukkende warmte van buiten, toen ik de winkel binnenliep. Maar een ijzige koude overviel me op het moment dat ik haar, na al die jaren, weer zag staan.
Zoals de golven gewichtig spelen met de ferry, deinen mijn gedachten nog na over de afgelopen week. Ik heb het gevoel dat ik maar beter over boord kan springen om eens en voor altijd af te rekenen met mijn eeuwige vijand. Want, ofschoon we toch met z’n tweeën op motortoertocht waren uitgegaan, heb ik het idee gehad dat we voortdurend op de hielen zijn gezeten, door iets of iemand, deze vakantie.
Terwijl een vogel met de zuiverste klanken een lofzang brengt aan het invallen van de nacht, lig ik al sluimerend in bed. De dag had veel energie van mij gevraagd en zonder een reden om nog tot laat op te blijven, ben ik vandaag maar eens vroeg naar mijn nest gegaan.
Het is alweer ruim een jaar geleden dat ik mijn soms wat temperamentvolle karakter volledig de vrije loop liet op de dief van mijn gekoesterde leren jack. Dit resulteerde in een stel bontgekleurde en dichtgeslagen ogen van de gulzige kleptomaan. Omdat ik volledig schuld zou bekennen, door op het schikkingsvoorstel van justitie in te gaan, mocht ik, topcrimineel Arthur K, daarom onlangs voor het gerecht komen.
Zijn voetstappen echoën hol in de warme kamers van zijn geheugen. Alles is met grote zorg ingepakt en in dozen opgeslagen. Voordat hij voor de laatste keer de deur van zijn woning zou sluiten, liep hij nog één ronde door wat uiteindelijk zijn thuis weer geworden was.
