Niets lijkt meer heilig tegenwoordig. Is dat nu een van de verworvenheden in een democratie met vrijheid van meningsuiting als hoogste goed? Mijn reet! Het wordt hoog tijd voor een nieuwe zaligverklaring. Want zonder heiligheid bewandelen respect, loyaliteit en vertrouwen het hellende vlak van de verloedering. Als een onkruid woekert de vertwijfeling om ons heen resulterend in een samenleving, zonder bindende factor, in de uitverkoop.
Angstig zit ze, met haar knieën tegen haar borst gedrukt, in de hoek van de logeerkamer te wachten. Te wachten tot de storm in zijn hoofd weer is geluwd. Stormen van woede en agressie voorbij het bereik van haar begrip en die haar toch met regelmaat treffen. Voor een ander misschien stormen voorbij de grenzen van de liefde maar zij wilt hem zo graag begrijpen en bijstaan in het balanceren gedurende het leven.
De hitte is zinderend in het hart van de zomer, waar ik zo van hou. De mussen vallen dood van het dak en het enige dat vandaag nog vliegt zijn de tijd en mijn geld mijn zak uit. Het geslenter in de anonimiteit van de drukke, Londense winkelstraten heeft mij hondsmoe gemaakt en ik besluit om naar Hyde park te lopen, om wat uit te rusten in de schaduw onder een boom. Misschien staat er zelfs een paradijsvogel in Speakers corner zijn overtuiging te verkondigen, hetgeen altijd vermakelijk kan zijn.
Exotische gedachten over de paringsdans tolden al dagen vrolijk door mijn hoofd, nadat de aandacht was getrokken door een, voor mijn oog, bijzonder aantrekkelijke vrouw. Mezelf het hoofd op hol makend, na een licht erotische aanraking in de omgang van alledag, stond het voor mij zelfs als een paal boven water. Ik had een vrouw ontmoet die openstond voor mij. Als de zelfverzekerde onzekerheid durfde ik uiteindelijk op het zwaantje af te stappen, om te vragen of ze het een leuk idee vond om mee uiteten te gaan.
Triest, is in één woord de samenvatting van zijn leven. Maar desondanks verdiende hij respect door simpelweg door te gaan in de keten van zijn tijd. Domme pech en teleurstelling hadden ervoor gezorgd dat hij een teruggetrokken en eenzaam bestaan leidde. Hij was de moed, om echt te leven, verloren en had tevens het lef niet, het te laten. Het maakte ook geen verschil meer voor hem waardoor hij alles maar gelaten accepteerde. Vroeg of laat zou hij er toch wel komen, was zijn heilige overtuiging.
