Ik hou van mijn buren en ik weet dat ik het erg met ze getroffen heb. Niet dat we de deur bij elkaar platlopen maar als we hulp van elkaar nodig hebben dan wordt daar altijd tijd voor gemaakt. En na de inspanning van de hulp wordt dat afgesloten met een bakkie koffie voor mij en een cup of tea voor hun waarbij de gebruikelijk koetjes en kalfjes worden uitgewisseld.
In een opperste stemming loop ik met een peuk voor onderweg mijn oprit af. Ik ben op pad naar ’the Job Centre’ om mijn nulresultaat van de afgelopen twee weken te melden. Ik heb dan nog wel geen betaalde baan gevonden, in de tussentijd vul ik mijn dagen met vrijwilligers werk en dat betaalt zich ook terug.
Noem mij vreemd, gestoord of knettergek het maakt me allemaal niks meer uit maar bijna dagelijks zeg ik een klein dankwoordje aan een of meer van de mensen die mij na aan het hart liggen en niet meer op deze aardkloot rondlopen.
Ik heb me zitten verbazen over de grootte van de spinnen hier. Ze zijn misschien wel twee keer zo groot als ik in Nederland gewend was. ’s Avonds hadden deze dieren de gewoonte om mijn woonkamer over te steken. Ruim twee jaar hebben ze hier het rijk alleen gehad en schuilde er weinig gevaar in deze handeling. Echter sinds ik hier ben hebben ze een slechte aan mij en heb ik deze nare gewoonte uit hun hoofd weten te meppen. Nu ben ik er ook achter waarom ze tot dit formaat kunnen uitgroeien.
“How many feet does an acre contain?” vraagt de portier op een rustig moment aan mij terwijl ik even buiten een peukje rook.
“Pardon?” zeg ik verbaasd omdat ik een vraag als deze niet zo plotseling verwacht.
“How many feet does an acre contain?” herhaalt de portier zijn vraag.
