Schoenen koop ik drie maten te klein. Alleen voor het fijne gevoel als ik ze aan het einde van de dag kan uitdoen.
Het is allemaal niet vet meer en om het toch wat aangenamer te maken stel ik hoogtepunten uit. Bijvoorbeeld om de twee weken in bad gaan.
Het voorspelbare opwindende gevoel begint al op het moment dat ik uit de tobbe stap. De dag van de volgende badsessie overbrug ik het liefst met verslapen, een blaffende baas, bijtende hond en slechte CX reacties.
Het is woensdagmiddag, ik ben vrij en heb veel tijd om mijn onberekenbare hond uit te laten.
Kuifje heeft ook een fox terriër maar die heet Bobbie. Kuifje noemen ze in het Frans TinTin. Als je goed je best doet tijdens de Franse les kom je zulke belangrijke zaken te weten.
Mijn Billie graaft wat molshopen uit, besnuffelt de uitwerpselen van andere honden en produceert zelf een duo penotti.
Tietenkont, tietenkont, tietenkont kont kont….
Dat gaat er in mijn hoofd om als ik een oude afgetakelde man in zijn neus zie peuteren. Waarom? Waarschijnlijk met dezelfde reden waarom andere mensen neuspeuteren.
Hoeveel heb ik veil voor dertig minuten goede communicatie met mijn Fox terriër.
Echt praten, zoals mensen dat wel eens doen, met af en toe ook van mijn kant een blafje of een grommetje. Om wat water in de wijn te doen.
Zal ik hem iets vragen over de grote beslissing?
Nee, zo bijzonder is het allemaal niet en zeker niet de moeite waard om erover te discussiëren. Trouwens, van discussie zou ook geen sprake zijn. Het zou nogal fraai staan. Dan kun je eens in gesprek met de beste vrind van je leven en dan ga je wat staan te redetwisten.
Voordat het vrouwelijke kombuismaatje van Leonardo bovenstaande uitriep was er al het een en ander gepasseerd.
De legale doch informele wederhelft van Leonardo had waarlijk geen kaas gegeten van marine, schepen en het zeegat.
Dit in tegenstelling tot Leonardo die veel kennis had over scheepvaart en zelfs een vaarbewijs had behaald.
