Buitengaatse

Voordat het vrouwelijke kombuismaatje van Leonardo bovenstaande uitriep was er al het een en ander gepasseerd.
De legale doch informele wederhelft van Leonardo had waarlijk geen kaas gegeten van marine, schepen en het zeegat.
Dit in tegenstelling tot Leonardo die veel kennis had over scheepvaart en zelfs een vaarbewijs had behaald. Het was waar, dat Oost-Europese meisje kon niet altijd onder hun dak blijven wonen maar ze was zo jong, mooi en lief.
Eigenlijk was het heel toevallig dat Leonardo bij het zoeken naar goedkope sigaretten tegen het bevallige ranke lijfje liep.
In de flyer over goedkope rookwaren stond niets over goedkope mooie meisjes evenmin als er iets instond over de kwaliteiten van de streekvrouwen.
Maar goed, omdat Leonardo toch in het voormalige Oostduitse Wraclaw rookwaren stond te laden leek het niet onverstandig om Svetlana maar gelijk mee te nemen.
Tijdens de terugreis had Leonardo voldoende tijd om een verklaring uit te dokteren om meisje Svetlana onderdak te geven.
Svetlana sprak honderd uit als “henemtov oemantildja” tijdens de rit. Vreemd genoeg reageerde ze niet op de antwoorden of vragen die Leonardo aan haar richtte.
Wat Leonardo ook wat raar over kwam waren de vele plasstops die zijn bijrijdster aanvroeg.
Om het kwartier ongeveer stak Svetlana haar linkerhand op en zei “henemtov dropli please”?
De allereerste keer begreep onze wetenschapper dit niet maar de indringende urinegeur maakte veel duidelijk.
De plasstops waren tamelijk lang met als gevolg dat de ingeslagen hoeveelheid goedkope sigaretten behoorlijk werd aangesproken. De plas annex rookstops werden afgerond met een kopje sterke koffie zodat ook Leonardo na enkele pitstops het urinoir moest bezoeken.
Na een volledige dag en nacht te hebben gereden kwamen Leonardo en Svetlana bij de grens van België aan zonder verdere noemenswaardigheden maar met een fantastisch plan om de levensgezellin van Leonardo te overtuigen om Svetlana in huis te houden.
Belangrijk voor alle mensen, in het bijzonder voor Leonardo, was dat er tijdens de reis tot op het moment geen enkele seksuele toenadering had plaatsgevonden tussen de twee aantrekkelijke reizigers. Leonardo had uiteraard de nodige spannende gedachte over wat er zou kunnen gebeuren als er meer achter de speelse glimlach met de steelse knipoog zou zitten. Svetlana droeg geen borstenhouder omdat dat door de vorm, de stand en conditie van de borstjes absoluut niet nodig was. Het nadeel was echter wel dat door het ontbreken van de bovenste knoopjes van haar hemdje de kleine roze tepeltjes te zien waren.
Leonardo, een grote aanhanger van de tantra, vond het wel goed zo en hield zijn aandacht ook wat bij de snelweg.
Net voorbij de Belgische grens viel Svetlana in slaap en ze snurkte een beetje. Niet echt hinderlijk voor Leonardo die de gelegenheid nam om het profiel van zijn slapende Oost-Europese godin te analyseren.
Svetlana had die typische Slavische gezichtsuitdrukking waarbij de iets of wat harde kantjes op dit moment werden verzacht door het veilige dromen.
Veilig was ze wel bij Leonardo die op bepaalde momenten werd overmand door een onbekend gevoel van moederinstinct. Het voelde aan als een ‘plicht’ om Svetlana, het warme vrouwmensje, uit haar koude en kille omgeving weg te halen.
Net voorbij het Belgische plaatsje Geel werd Svetlana wakker en draaide haar kleine hoofdje richting bestuurder. Ze geeuwde beleefd en zei: “Henemtov oemantildja gross”?
Dat had Leonardo tijdens de rit nog niet gehoord maar de indringende geur van ontlasting maakte veel duidelijk.
Leonardo stak tijdens de toiletpauze van Svetlana een sigaretje op en overdacht de situatie.
Het plan, de verklaring voor het thuisfront en de mogelijke problemen van West-Europees voedsel moesten tijdens de laatste kilometers goed worden bestudeerd en afgewogen.
Leonardo had een kopje sterke koffie met een broodje kroket besteld in het wegrestaurant
Hij had net een hapje genomen toen Svetlana zich bij hem aan het tafeltje meldde.
Zichtbaar opgelucht, haar lipjes keurig voorzien van wat lippenstick. Haar haar lag alsof ze had geslapen en flink naar het toilet was geweest. En dat klopte ook. Svetlana schoof aan en zei: “antolov antolova sjni” en daarbij hield ze haar borstjes even vast.
Leonardo stak zijn duim op en antwoordde: “Do you have hungry”?
“Gross filli, gross filli” riep ze lachend.
Leonardo bestelde een broodje oude kaas en een klein glaasje karnemelk.
Onze Europese vrienden aten zwijgend en keken elkaar onderzoekend aan. Onder bepaalde invalshoeken deed Svetlana Leonardo aan zijn eerste grote liefde denken. Ze had ook zo’n guitig rimpeltje boven haar bovenlip. De stand van haar ogen, typisch Oost-Europees, gaven een beeld van een harde jeugd maar vol verwachting naar meer en beter.
Leonardo betaalde, groette het personeel van het wegrestaurant en zei tegen Svetlana:”Henemtov oemantildja ou henemtov oemantildja gross”?
Svetlana keek verlegen omlaag en pakte de handen van Leonardo vast. Dan keek ze omhoog en bracht haar mond naar zijn linkeroor. Zachtjes zei ze:”sjestov musy den”.
Daarna knipoogde ze en gaf Leonardo een kusje op zijn voorhoofd.
“Gross filli, gross filli armez”.
Leonardo en Svetlana waren nu bijna thuis en Leonardo begon nu wat zenuwachtig te worden. Het was ten slotte de eerste keer dat hij een vreemd 19-jarig Oost-Europees meisje met miss world afmetingen mee naar huis nam.
De vriendin van Leonardo keek wat vreemd toen ze het achterportier opende en haalde haar neus op alsof ze iets smerigs rook.
“Ik dacht dat je meer sigaretten had meegebracht”?
Leonardo stelde Svetlana aan de vrouw des huizes voor.
“Kom maar binnen, jullie zullen wel honger hebben”?
“Henemtov oemantildja grosso top”?
“Kom maar mee Svetlana, ik zal je het toilet laten zien”. De achterlatende indringende geur bewees dat het al bijna te laat was voor een bezoek aan het kleine kamertje.
Terwijl Svetlana op haar hurken op de toiletbril zat te puffen en te hijgen nam de vriendin van Leonardo haar vriend even terzijde.
En nog voor Leonardo zijn goed voorbereidde pleidooi kon opzeggen riep zijn partner:
“Buitengaatse”!