Dat ongemakkelijke gevoel, je kent het wel… Je ziet je ex-collega terug na een lange tijd, en je weet niet of je moet kussen, dan wel handje schudden… Je gokt en gokt verkeerd, want jij buigt voorover, en zij steekt haar hand uit. Ongemakkelijk, als kruimels in mijn decolleté. Je Lees meer…
Woede is geen goede schrijfinstructeur. Het borrelt in mijn onderbuik, kruipt op langs de knoop in mijn maag, kleeft tegen de binnenkant van mijn borstkast en stormt met een enorme kracht naar boven. Ik zou het als een gecondenseerde bal van verwijten willen uitspugen. Maar woede kan je niet neerzetten Lees meer…
Tussen de vergaderingen door tolt het in mijn hoofd. “Dit is allemaal zo verziekt.” Ik ben vandaag een ministerie gaan bezoeken… 8 à 10 personen samengepropt in vervuilde, stoffige en oververhitte ruimtes. Geen computers, geen archiefkasten, zelfs geen werk lijkt het. Rondhangen in de bureaus, lachsalvo’s, … er heerst geen Lees meer…
Met ferme passen stapt ze op me af. “Ben jij de eigenares?” Met een staalharde blik scant ze mijn gezicht. “Ja” antwoord ik glimlachend, “Ik ben Noortje en dit is mijn paard Qua”. Ze bekijkt me alsof ze me levend gaat opeten, grommelt iets, en begint vervolgens mijn paard te Lees meer…
Even lijkt het even Alsof er niets veranderd is. Al het andere leven. Gaat door met om het even. Maar dan valt die splintergedachte. Dat er iets mist en weg is. Het is een onvolledig plaatje. Dat een stukje of een hoekje mist. Die lege vlek, dat gemis, dat gaatje. Lees meer…
