Menig man heb ik horen kreunen van ellende omdat ze vrouwlief bezwangerd hebben. Niet dat het bezwangeren op zich hen zwaar viel. Daar hadden ze nog wel lol aan beleefd. Het was meer een klaagzang over de vermoeidheid, misselijkheid, geen sex meer willen hebben en de razende hormonen in de uitdijende lijfen van hun partner.
Mijn schat vind het altijd leuk om mij te verwennen op de meest onverwachte momenten. Zo ook die keer. Hij komt thuis met een paar prachtige sexy kousen met kanten band. Niet iets wat je dagelijks draagt. Tenminste ik als fervent broekendraagster niet.
Ik ben dol op schrijven. Maar ik ben zo talentloos als het maar zijn kan.
Vol overgave stortte ik mij in de pubertijd dan ook op het schrijven van gedichten. In tranen kon ik uitbarsten bij de gevoelige en mooie regels die ik op papier zette. Keer op keer als ik ze las. Een Beaudelaire in de dop waande ik mij. Zag grote podia voor me waar ik steeds werd uitgenodigd om mijn exquise gedichten voor te mogen lezen.
We hebben net Valentijn achter de rug. De dag van (anonieme) geliefden. Valentijn. Mij kun je niet misselijker krijgen. Suprises met Sinterklaas. Vrede op aarde met Kerst. Het oudejaar uitwuiven. Eieren zoeken met de pasen. Moederdag. Vaderdag. Wereldkinderendag. Dierendag. JAK!!! Ho even, ik vind de Kerst hartstikke gezellig en leuk. Ben meestal al maanden van tevoren bezit met cadeaus voor dierbaren, het menu en de kleur van de boom. GEzellig samenzijn met familie of vrienden.
In de supermarkt zoek ik naar de bruine bonen als plotseling een brutale vrouwenstem in mijn oor gilt: “Zeg moet je de nou de sperzies van Hak hebben of van het huismerk?”
