Och Marianneke, wat is er met je gebeurd? Ooit was je één van ons, mensen van het platteland, mensen zonder poespas. Maar je knauwde niet meer en ook je blonde lokken waren verdwenen. We zagen het gebeuren, stonden erbij en keken ernaar. Nederland hunkerde naar een nieuwe ijskoningin nu de adembenemende blote benen van Sjoukje Dijkstra in de plakboeken waren verdwenen en de medailles van Yvonne van Gennip niet meer waren dan een gouden schim.
“Zeg, hoe heet die renner ook al weer?”
Slinks en sluiks slaat hij toe en er is geen ontkomen aan.
Net als je wilt omdraaien van de koffieautomaat staat hij achter je, de vervelende kenniscollega.
“Maar eens dan komt de dag, dan luiden ze de klok.
Dan draag jij witte bloemen, en linten aan je rok“.
Sylvie Meis, de Malle Babbe onder de spelersvrouwen, slaat terug, en hoe. Sylvie droeg een prachtige crèmekleurige, strapless jurk met lange sleep.
Eindelijk, roodkapje maakt een knieval, en haar hopeloos gedateerde avontuur met wolf heeft een waardig opvolger gevonden in de Champions League Finale van afgelopen Woensdag. Een sprookje, waarin de arme houthakker Dudek een pot met goud vindt, en de gemene trollenkoning Gatuso met een buik vol stenen in de diepste put wordt gesmeten.
Ik hou er mee op. Hier heb ik dus écht geen zin meer in hé. Een puberende tegenstander wiens zachte baardhaartjes volstrekt willekeurig uit zijn vulkaanhuid schieten, passeert mij op snelheid.
