Wat bij mijn leeftijd hoort is verliefd worden, hopeloos verliefd. Tot voor kort keek ik daar heel nuchter tegen aan, “ zo die mag er wezen.” Vervolgens stap je er brutaal op af en probeert ze voor je te winnen, in veel gevallen zonder succes. Maakt ook niks uit, je bent dronken en het feest gaat door. Echt verliefd was ik nooit, er waren wel meisjes die ik serieus leuker vond.
De laatste kilometers van de eeuwige marathon zijn in zicht, maar zoals het spreekwoord zegt: “De laatste loodjes zijn de zwaarste.” Dat gevoel heb ik nu dus ook. Er werd vroeger ook gezegd, het 5de jaar is het zwaarste. Ook nu kan ik alleen ja knikken. Het hele jaar werk ik me al uit de naad en verbetering is wel in zicht maar laat nog wel even op zich wachten. Dat is allemaal de schuld van de mensen in den Haag die de heerlijke tweedefase hebben bedacht.
De oudere mensen hebben er al jaren last van maar inmiddels dringt het door tot alle leeftijdsgroepen en heeft iedereen er last van. Het wordt dus eens tijd dat we gaan luisteren naar die oudere mensen als ze een probleem signaleren en niet pas gaan zeuren als we er zelf last van krijgen, maar maatschappij kritisch als we zijn lappen we onze eigen kritiek aan onze laarzen.
En waarschijnlijk ook fout, maar goed het gaat om het feit dat het Duits is, of daar op moet lijken in ieder geval. Voor de mensen die heel slecht zijn in Duits, of zo goed dat ze mijn foute zin niet kunnen lezen (de kans is groot, ik kan het zelf ook niet); de betekenis is: “dat is heel moeilijk”. Wat? Raad eens…. Juist Duits.
Mijn hart bonkt in mijn keel, en een gevoel van misselijkheid vult mijn maag, niet echt een gevoel dat er bij hoort. Want dit moet leuk zijn, ik moet de tijd van mijn leven hebben. We hadden het al afgesproken, vanavond zou het gebeuren, met z’n 2e, leuk. Zij heeft het naar haar zin, of ze doet alsof maar voelt zich ondertussen net zo klote als ik. Ik kan er niks aan doen, ik wil wel, ik vind het ook leuk. Maar mijn hart bonst in mijn keel mijn maag is gevuld met een gevoel van misselijkheid.
