Mijn hart bonkt in mijn keel, en een gevoel van misselijkheid vult mijn maag, niet echt een gevoel dat er bij hoort. Want dit moet leuk zijn, ik moet de tijd van mijn leven hebben. We hadden het al afgesproken, vanavond zou het gebeuren, met z’n 2e, leuk. Zij heeft het naar haar zin, of ze doet alsof maar voelt zich ondertussen net zo klote als ik. Ik kan er niks aan doen, ik wil wel, ik vind het ook leuk. Maar mijn hart bonst in mijn keel mijn maag is gevuld met een gevoel van misselijkheid. Ze kijkt me aan en lacht naar me, ik probeer terug te lachen, het lukt me aardig want ze lijkt tevreden. Als ik nadenk over die lach merk ik ook dat haar lach niet “natuurlijk” overkomt maar iets krampachtigs in zich heeft. Ze fluistert in mijn oor: “ik ben even naar de wc, wacht je hier even.” Ik ga zitten op de bank achter me. Ze draait zich om en ze loopt weg. Ik kijk naar haar, ze heeft dat door maar doet alsof ze dat niet heeft. Ze is mooi, haar donkere haar rust golvend op haar schouders, haar mooie billen zitten verscholen onder een lichtblauwe jeans.

De deur van de wc valt dicht en ik voel me iets rustiger, mijn hart bonkt minder snel en mijn maag kalmeert. Hoe lang ken ik haar eigenlijk al? Hoor ik mezelf vragen, een dik jaar. Maar pas echt sinds de afgelopen weken. Allebei hebben we uitgekeken naar deze avond, onze avond. Niemand kan hem van ons afpakken. Je hoort wel eens verhalen over avonden als deze, misschien hebben die verhalen wel gezorgd voor die onzekerheid waar ik nu mee loop. Wat als straks het moment aanbreekt dat ik “actie” moet ondernemen. Wat nou als ze me op een of andere manieren de signalen geeft en ik er niet omheen kan. Ze is lief, ze is mooi, maar wil ik het nu wel? Misschien is deze avond genoeg? Moet ik haar dan negeren, doen alsof ik niks merk? Of moet ik haar geven wat ze wil? Ach misschien maak ik me zorgen om niks, ze is 17, grote kans dat ze vanavond niks speciaals van me verlangt.

Ik kijk op mijn horloge, 20:29 zo meteen begint het, en ze zit nog op de wc. Ik kijk wat om me heen, naar de foto’s die er staan. Aan de muur hangt een foto van haar. Toen was ze noch heel jong, maar al wel heel mooi. De telefoon rinkelt? Wat moet ik doen? Het is niet mijn telefoon, niet mijn huis ik kan toch niet opnemen? Ik roep haar “de telefoon gaat!” Door de gesloten deur hoor ik haar zeggen: “neem jij maar even op ik ben zo klaar.” Mijn hart begint weer harder te bonken. “Goede avond met Yannick.”…. “Nee ze is even op de wc, zal ik iets doorgeven?” Mijn stem trilt net als de rest van mijn lichaam. “Oké ik zal het zeggen, prettige avond” met een klik word er opgehangen. De deur gaat open en ze komt uit de wc. Terwijl ze naar de keuken loopt vraagt ze wie er belde. “Je vader, hij zei dat er in de kelder wel een flesje wijn zou liggen.” Ze rommelt wat en komt de keuken uit lopen met 2 wijnglazen.

“Ga jij de fles even halen in de kelder Yannick, ik krijg de grendel nooit van die deur.” Ik loop richting de keuken om zo de kelder te bereiken, de deur van de kelder wordt dichtgehouden door een grote metalen grendel. Ik trek er aan en langzaam schuift hij open. Als ik het licht aanknip verandert het grote zwarte gat in een halletje met aan de andere kant een trap naar beneden, een bloemetjes motief siert de muren. Een minuutje later loop ik met een fles wijn en een kurkentrekker weer naar de woonkamer.

Ze is op de bank gaan zitten en lacht vriendelijk naar me als ik de kamer in loop, ze merkt dat ik zenuwachtig ben. Ze steekt haar armen uit en geeft me het teken dat ik naast haar moet komen zitten. Ik laat me langzaam zakken op de zachte donkerrode bank, ze gaat rechtop zitten en pakt de afstandsbediening van het salontafeltje en zet de tv aan. De film begint net. Het is de tv-première van lord of the rings, ik heb hem al gezien, zij nog niet.

Langzaam maar zeker vordert de film, haar arm rust op mijn schouders. Ik leg mijn arm ook op die van haar. Ze kruipt tegen me aan en kijkt me even aan, om vervolgens door te kijken naar de film. Haar hoofd rust op mijn schouder, ik ruik de zoete geur van shampoo en een licht parfum. Haar arm trekt ze terug van achter mijn schouders en ze pakt mijn hand vast. Hand in hand kijken we verder, ze legt mijn op haar bovenbeen, haar hand rust op mijn hand, mij hart begint weer te bonken en mijn maag meldt zich. Wat moet ik doen? In de richting van haar.. gaan of mijn hand terugtrekken en verder kijken. Gelukkig hoef ik niet te kiezen, ze houdt mijn hand veilig vast op haar bovenbeen, daar mag hij van mij ook wel blijven, we kijken verder.

De film vorderde, op de spannende momenten kneep ze zacht in mijn hand, tijdens de romantische kroop ze dichter tegen me aan. Vol van geluk en zaligheid zit ik op de zachte bank. De film loopt ten einde en de klok geeft 0:30 aan. Over een uurtje komen haar ouders terug. We zitten nog even op de bank, als ze vraagt of ik het erg vind dat ze wil gaan slapen. Nee antwoord ik, nee dat vind ik niet erg, ik was zelf inmiddels ook redelijk moe. Ik pak de 2 lege wijnglazen van de tafel en zet ze op het aanrecht. Vervolgens loop ik richting de hal om daar mijn jas aan te doen, ze loopt met me mee. Ik open de deur en stap de koele nacht in, ik draai me om en kijk haar nog even aan “Welterusten” langzaam buig ik naar voren en kus haar op haar mooie zachte lippen, ik proef de zoete smaak van de wijn nog eventjes. Na enkele seconden staan we weer gewoon tegenover elkaar, “dag” zegt ze op een zachte toon. Ze sluit de deur en het licht buiten gaat uit.

Ik blijf staan, niet wetend wat nu, plots gaat het licht weer aan en gaat de deur open. Ze staat weer voor me, deze keer kust zij mij, deze keer langer, deze keer niet de romantiek maar de passie. “Tot morgen” zegt ze, als ze voor de 2de keer de deur sluit. Voor de 2de keer gaat het licht uit. Versteend blijf ik staan, zonder besef van plaats, tijd, of wat er gebeurd is. Ik zie alleen haar. Plots schrik ik op uit die trance door 2 koplampen die fel op het huis gericht zijn, de motor stopt en de lichten doven. In het schijnsel van een straatlantaarn zie ik haar ouders uitstappen. Langzaam kom ik op gang en loop de oprit af, “goede avond meneer, goede avond mevrouw.” Ik loop naar huis toe en hoor haar ouders naar binnen gaan, en tot de ontdekking komen dat hun dochter al lang ligt te slapen.


5 reacties

Casperio · 17 september 2003 op 23:18

Een hele spannende avond voor je Yannick! Erg leuk om te lezen… Je weet de spanning ook wel goed op te bouwen! 😮

Yannick is verliefd. En niet zo’n klein beetje ook!
Doe alles maar rustig aan, je hebt alle tijd! Geniet er van en gun haar ook de tijd, dan zal alles vanzelf gaan!

Maarrruhhh… als je ons maar wel op de hoogte blijft houden! 😉 😀

viking · 18 september 2003 op 13:43

Goed geschreven Yannick maar godnondeju wat ben jij traag man. Alle tekenen zijn goed. Veroveren die hap! Waar wacht je op? Tot haar ouwe heer je vraagt of je zijn dochter als-je-blieft wilt… 😛

Kees Schilder · 19 september 2003 op 09:36

Kom op Yannick, this is the real world.
Geweldige column!

Godspeed · 22 september 2003 op 09:06

[url=http://www.examedia.nl/columnx/modules/news/article.php?storyid=301]Zaadbom[/url] Yannick,

Wat is er gebeurt in die zes maanden, je krijgt toch geen hormoon remmers van de dokter??

Mooie column.

Groetjes,

Godspeed
:pint:

Yannick · 15 oktober 2003 op 22:55

zakelijke mededeling

Voor alle klasgenoten die mijn achtergrond onderzoeken en dus hier terecht zijn gekomen (waarschijnlijk via google) Hoi, als je vragen hebt stel ze maar, en nee ik ga me niet verantwoorden voor sommige van mijn schrijfsels, nee ik heb niet echt voor de AIVD gewerkt.

Geef een reactie

Avatar plaatshouder