Waar in het verleden iemand met autisme regelmatig werd bestempeld met het etiket; ach die spoort niet, is dat gelukkig tegenwoordig heel anders.

Google op Wikipedia en je krijgt een keurige uitleg over wat autisme inhoudt. Kijk naar DWDD en Matthijs van Nieuwkerk heeft een jonge gast die de prachtigste tekeningen en schilderijen maakt en wat blijkt; deze jongen is niet alleen heel kunstzinnig, heel scherpzinnig, ontzettend aardig. Daarbij is hij ook autistisch. Jammer dan weer dat Jeroen Pauw dezelfde jongen in zijn programma voorziet van een domme ondoordachte opmerking.

Op zo’n moment vraag ik me dan af. Wie is hier nu degene die in de ogen van toch nog veel mensen niet spoort. Niet die jongen die vandaag de gast is in ieder geval.

Gelukkig kunnen we ook op diverse sites, waaronder hyves, heel veel lezen en leren over autisme.

Heel veel Hyvers schrijven over dit onderwerp. Leggen uit wat het inhoudt. Laten zien dat er helemaal niets is met hun kinderen of met henzelf.

Inmiddels heb ik geleerd dat mensen die aan autisme lijden, als ik het tenminste zo mag noemen, in de meeste gevallen, meer dan intelligente en kunstzinnige mensen zijn.

Personen waar wij, ?normale?, wat is eigenlijk normaal???, mensen nog heel van kunnen leren.

Met zegt wel eens iedere gek heeft zijn gebrek en iedere wijze heeft er twee. Een ding weet ik inmiddels zeker. Autisme is geen ziekte, geen afwijking, geen gebrek. Het is hooguit een lichte handicap waar iedereen heel goed mee om zou moeten kunnen gaan.

En laten we wel wezen. Golfers zijn juist trots op hun handicap.
Daaruit trek ik de conclusie dat een handicap in feite iets is waar je heel trots op mag zijn. Waar je heel goed mee om kunt gaan.

Nu alleen de buitenwereld nog en dan komen we met elkaar een heel eind.

Met dank aan Arinka Linders, een super getalenteerde vrouw, die mij heel veel over autisme heeft geleerd.

Categorieën: Maatschappij

15 reacties

LouisP · 15 april 2010 op 17:39

Ingrid,
Ik heb dat bij meer van jouw stukjes….dat begin…ik vind dat niet zo goed…en bij dit onderwerp vind ik het behoorlijk oppervlakkig….zoals het hele stuk….

en een zin als…
…Personen waar wij, ?normale?, wat is eigenlijk normaal???, mensen nog heel van kunnen leren…
brrrr..daar heb ik het helemaal niet op…..

dan de vergelijking van handicap van golf en autisme….is niet grappig en slaat nergens op…past ook niet in dit stuk

Je laatste zin…’t lijkt alsof er een behoorlijk voorwerk is gepleegd alvorens dit stuk in te sturen….lijkt me niet….

groet,
Louis

Emiliever · 15 april 2010 op 19:20

Ik ben het wel met Louis eens, Ingrid. Al heb ik het dan niet bij al jouw stukjes. Deze keer in elk geval wel. Ik denk dat jij toch wel zult weten dat autisme een verzamelnaam is voor heel veel aandoeningen in het dat spectrum. De een kan inderdaad vrijwel zonder aanpassingen leven, een ander zal nooit zonder begeleiding kunnen. Ook wat dat betreft vind ik jouw verhaal wel erg kort door de bocht. De vergelijking met golf vind ik overigens smakeloos.

Ontwikkeling · 15 april 2010 op 19:49

Veel witte stukken (brrr). Dat leest niet prettig. Het stottert en dus stoort het.

[quote]Daaruit trek ik de conclusie dat een handicap in feite iets is waar je heel trots op mag zijn[/quote]
Oei, wat een foute en gevaarlijke conclusie!

Als ik heel eerlijk ben, vind ik dit net zo’n akelig stuk als welke je over dyslexie hebt geschreven. Ik vind het te algemeen, te kort door de bocht en ik krijg er een naar gevoel bij.

Kwiezel · 15 april 2010 op 20:54

Ingrid, mij wordt niet duidelijk waar je nu tegen ageert. Wie gaan er niet op de juiste manier om met autisten volgens jou? Alleen Jeroen Pauw met die opmerking van hem (die overigens best gevat was en niet zozeer kwetsend voor zijn gast)? Ik zie in je stuk verder helemaal geen voorbeelden van de maatschappij waaruit blijkt dat niemand goed weet hoe met autisten om te gaan.

Avalanche · 15 april 2010 op 23:28

Ingrid, ik voel me geroepen om ook nog een duit in het zakje te doen. Ik zou autisme beslist niet als een lichte handicap durven kwalificeren, als ik kijk naar wat het in het gezin van een van mijn vriendinnen aanricht.

Fem · 16 april 2010 op 07:45

Hierboven is alles al gezegd denk ik en ik sluit me volledig aan bij mijn voorgangers. Toch wil ik nog even kwijt dat de verwijzing naar De wereld draait door, mij niet zoveel zegt omdat ik het bewuste fragment nooit heb gezien. Misschien had je de uitspraak kunnen quoten?

SIMBA · 16 april 2010 op 07:56

Lichte handicap???

arta · 16 april 2010 op 08:46

Wanneer je een stuk schrijft over een onderwerp dien je je toch wel enigzins in het onderwerp verdiept te hebben, of er mee te maken hebben gehad. Ooit heb ik wékenlang informatie verzameld, om mij in te leven in een periode in de oudheid, voor mijn honderdste stukje en zelfs toen kwam het nog niet geheel goed over.
Dit is natte vingerwerk, zoals ik wel meer stukjes van jou gelezen heb.
Jammer.

dashuri · 16 april 2010 op 09:04

Moi: momenteel fungerend als opvoedster-in-spé in een inrichting voor mentaal gehandicapten, waar ook af en toe een autistje tussenzit – en dus een zeer herkenbare column. Op zich sluit ik me niet meteen aan bij de reacties hierboven, maar je column mocht misschien inhoudelijk iets sterker. Wel een voordeel zijn de korte zinnen: die lezen rap en zijn goed geschreven.

Groet,
D.

Dees · 16 april 2010 op 10:12

Gevoelsmatig sluit ik me aan bij mevrouw O. Ik krijg er ook een naar gevoel van. Het stomme is dat ik ook meen te kunnen onderscheiden dat je echt met de beste bedoelingen dit zo geschreven hebt en, schat ik zo in, waarschijnlijk verbaasd bent over de reacties. Maar zoiets kun je niet schrijven op basis van wat algemene wetenswaardigheden, een clicheetje of twee, een snufje verkrampte politieke correctheid en een aantal gesprekken met een ervaringsdeskundige die je dan ook weer keurig vermeldt. Dat komt echt fout over. Echt fout. Er zijn zoveel gradaties en kleuren en er gaat in veel gevallen zoveel ellende mee gepaard voor betreffenden en betrokkenen. Ik lees liever Sylvia en ik hoop dat je dit niet nog eens doet met weer een andere aandoening…

DreamOn · 16 april 2010 op 12:04

Mijn oudste zoon heeft het syndroom van Asperger.(Valt ook onder het autistische spectrum) Niks makkelijks aan hoor, kan ik je melden! Niet voor de jongen en ook niet voor zijn omgeving. En jij baggetelliseert dit probleem enorm met je column.

En trots zijn op een handicap? Wat is dat nou voor onzin! Je kunt hooguit trots zijn op je prestaties óndanks handicap.
Je hebt de klok duidelijk weer eens horen luiden, maar weet niet waar de klepel hangt.
Bah, ik wilde dat ik dit stukje niet gelezen had. 🙁

Ingrid · 16 april 2010 op 12:26

Waarschijnlijk had ik dit stukje hier beter niet kunnen plaatsen. Ik heb ingehaakt op een aantal artikelen die ik heb gelezen.
Uiteraard weet ik dat mijn stukjes soms vrij kort door de bocht zijn. Zo ben ik en zo schrijf ik. Dat dit niet door iedereen in dank wordt afgenomen is mij ondertussen duidelijk geworden.
In het vervolg zal ik proberen een andere keuze te maken wanneer ik een stukje op deze site plaats.

Met excuses aan een ieder die ik voor zijn hoofd heb gestoten. Dit was en is absoluut niet mijn bedoeling geweest.

DriekOplopers · 16 april 2010 op 21:47

“Trots op een handicap” !?!

Piet mist een been, en daar is hij trots op?

Ik kan een kopje koffie niet met één hand optillen. Ben ik daar trots op? Nee, ik sla mij er zo goed mogelijk doorheen. Meer niet.

Van horen zeggen en wat literatuuronderzoek in de “Mijn Geheim” en de “Flair”: niet genoeg om iets vergoeilijkends te zeggen over een beperking die voor de betrokkene en zijn omgeving desastreus kan uitpakken.

En een serieuze column is niet de plaats voor een grap tussendoor over de handicap van een golfer. Dat soort grappen kun je in een gooi- en smijtcolumn gerust maken, maar niet midden in een serieus betoog.

Ik twijfel niet aan je goede intenties, maar moet constateren dat je (onbedoeld dus) de plank hebt mis geslagen.

Ingrid · 17 april 2010 op 22:40

[quote]”Trots op een handicap” !?![/quote]
Vanaf mijn veertiende ben ik door eeen auto ongeluk gehandicapt aan een been, ik ben er trots op dat ik me ondanks deze handicap altijd staande heb weten te houden.

DriekOplopers · 17 april 2010 op 23:20

Dan ben je niet trots op je handicap maar trots -zoals je zelf ook aangeeft- op het feit dat je overeind blijft ondanks die tegenvaller. Dat is wat anders.

En ja, je bent dan terecht trots op jezelf voor wat betreft je standvastigheid en doorzettingsvermogen, waarvan akte!

Geef een reactie

Avatar plaatshouder