Window shopping op een datingsite is vermakelijk maar mocht ik er ooit echt iets van nodig hebben, voorzie ik een probleem. Je gelooft niet hoe vaak er met vetgedrukte letters ‘geen bartype!’ staat. Ik vind dat niet bepaald reclame voor de man achter de contactadvertentie. Ik zie meteen een slaapverwekkend saaie lul voor me, zie mezelf al zes avonden per week in unisex mosgroen fleecepak saampjes voor de buis zitten. De zevende avond nodigen we vrinden uit voor een potje wild rummicuppen. Voor deze bijzondere gelegenheid hebben we een set reserve fleecepakken. Zij dragen rood. Ik weet natuurlijk best dat er ook ander vertier buitenshuis is dan kroegbezoek. Zo ben ik persoonlijk dol op dans, muziek en theater. Het geeft inderdaad een extra dimensie pas na een prachtig concert of een opwindende salsa-les naar de kroeg te gaan.
Maar voor mij hoeft het niet persé als afsluiting, kan er ook best starten en het er heel lang volhouden. Zo was gisteren echt een topavond, ik heb zelden zoveel onvoorstelbare prut gehoord en daar geniet ik nu eenmaal van. Het is moeilijk kiezen maar ik licht er een toppertje uit.
Mijn vriendin stelt me voor aan een kennis met de woorden ‘Knappe man, maar erg gladjes, vind je niet?’ Hij lacht zijn perfecte gebit bloot en wendt zich naar mij met de sterke openingszin ‘Ik heb twee vrouwen’.
Hij heeft direct mijn onverdeelde aandacht.
‘Goed bezig. Weten ze van elkaars bestaan?’
‘Ja.’
‘En dat gaat goed?’
‘Prima. Kon niet beter’, reageert hij monter.
‘Is dat niet vermoeiend?’
‘Nee joh, juist ideaal.’

Tussentijdse evaluatie:
1. Hij is écht George Clooney-achtig knap.
2. Glad als een paling in een emmer snot.
3. En iets klopt er niet aan zijn ‘ik heb het zo goed voor elkaar’ verkooppraatje.

‘Laat me eens raden, met de een heb je een langdurige relatie en de ander is nieuwer.’
‘Klopt. Ik ben getrouwd en heb een minnares.’
‘En dat gaat dus goed?’
‘Dat gaat al ruim drie jaar echt prima.’
‘Heb je kinderen?’
‘Ja, twee.’
Ha, dit is mijn moment om toe te slaan.
‘Je denkt er toch niet over te gaan scheiden hè!’
Hij kijkt alsof hij zojuist een gloeiend hete Nespresso met drab en al achterover heeft geslagen.
‘Eigenlijk wel. Zo’n broer-zus relatie is echt verschrikkelijk.’
Ik kijk hem ongeduldig aan.
‘Daar heb je nu juist die minnares voor. Houd je vrouw en ruil je minnares over een tijdje in. Dat scheelt in schuldgevoelens ten opzichte van je kinderen, gezeik met omgangsregelingen, andere vent in leven van je kinderen waar je geen invloed op hebt en alle andere ellende. En over een jaar of vijf heb je met die minnares net zo goed een broer-zus relatie.’
‘Nee hoor, ze is tien jaar jonger.’
Hij leek me best intelligent maar ik stel het vermoede level radicaal bij.
‘Dat betekent alleen maar nog meer ellende. Met een jonge vrouw is een tweede leg onontkoombaar, zit je dadelijk weer in fase van luiers en gebroken nachten. Herstel; je bent over twee jaar alweer toe aan een nieuwe minnares.’

Er komen enkele onsamenhangende geluiden uit zijn mond en hij kijkt me glazig aan. Voor mij het teken het eens een eindje verderop te zoeken.
‘Mijn verloofde komt net binnen met vrienden die ik lang niet heb gesproken, ik zie je nog wel eens.’
Hij herstelt zich bewonderenswaardig snel en pakt mijn arm vast.
‘Ik wil je graag nog eens zien, maar laat je je verloofde dan thuis?’

Is dit interactieve amusement geen ontzettend welkome afwisseling op thuis voor de buis in je mosgroene fleecepak? Waarbij je man wat aan zijn ballen krabt en jij van frustratie tijdens het reclameblok nog maar een kaasplankje in elkaar fröbelt. Dat je vervolgens in de keuken zo snel naar binnen propt dat je er niet tegen op kunt snijden.
Waarbij ik dan ook nog het geluk heb dat mijn verloofde na afloop thuis enigszins geprikkeld vraagt: ‘Die vent met dat grijze haar geilde wel heel erg op je, of niet?’ En dat ik achteloos kan antwoorden ‘Ach heeft al vrouw en minnares, die heeft het zonder mij al moeilijk genoeg.’ Wetende dat mijn verloofde vannacht zijn beste beentje voor zal zetten. Wetende dat onze mosgroene fleecepakken dit weekend in de kast blijven.


10 reacties

Avalanche · 24 mei 2010 op 18:28

Wat een fantastische binnenkomer!

De aanduiding ‘geen bartype’ kom ik nooit tegen op datingsites en geloof me, ik ken er een paar. (Mannen op zoek naar minnaressen tref je er overigens in overvloed.)

arta · 24 mei 2010 op 18:35

Grappig verhaal!
De dialoog liep echter wmb niet zo lekker… Ik moest een paar keer teruglezen wie wat zei…

Geen bartype… Ach, dat is zo’n cliché, maarja, dat vind ik van datingsites ook…

sylvia1 · 25 mei 2010 op 07:45

’t is cliché en ik heb ’t idee dat ik hier op ColumnX al heel vaak over Datingsites gelezen heb. Onee niet weer… was m’n eerste reactie. Maar daar kun jij niks aan doen Anti, ’t is jouw debuut. Ben benieuwd naar je volgende onderwerp!

SIMBA · 25 mei 2010 op 08:40

Welkom hier 😀 Je schrijft lekker vlot!

Fem · 25 mei 2010 op 09:22

Ach… Datingsites blijven een dankbaar onderwerp
😀

Leuk geschreven en welkom hier!

lisa-marie · 25 mei 2010 op 10:30

Dit is beter dan een wild potje rummicuppen :hammer:

Anti · 25 mei 2010 op 14:33

Wow wat een warm welkom! Dank, dank

Anti · 25 mei 2010 op 14:44

Dank je Avalanche voor compliment en ja heb een beetje gesmokkeld. Paste te goed in mijn verhaal om te laten liggen. ‘Vroeger’, in de tijd dat we alleen nog papieren contactadvertenties hadden, zag ik vaak ‘geen bartype’ vermeld staan. Vond ik toen al hilarisch Blijkbaar is het in het digitale tijdperk geen nadeel meer…

Kwiezel · 25 mei 2010 op 20:31

Leuk geschreven Anti, leest idd makkelijk!

Geef een reactie

Avatar plaatshouder