Als je nog niet helemaal snapt wat normen en waarden inhouden moet je eens op een terras gaan zitten. Het liefst als het een graad of 35 is en niet alleen de mussen maar ook de schoorstenen van pure ellende van het dak af lazeren.
Een man, uitsluitend gekleed in tatoeages, komt het terras op gewaggeld gevolgd door zijn vriendin die gebukt gaat onder een kilo of zes aan ijzer. Er zijn nog maar weinig plaatsen op haar lichaam waar geen piercing doorheen gejast is. Je moet er niet aan denken dat het plotseling gaat regenen en de boel acuut gaat roesten. De man ploft neer op een stoel en gooit zijn voeten op een andere stoel. Zijn vriendin doet hetzelfde. Twee seconden later vraagt de man zich, luid mopperend af, waar de ‘bediening’ hier zit..’Ja, ze zijn niet erg snel hier’, reageert zijn vriendin, ontevreden om zich heen kijkend.
Dat het terraspersoneel ,ondanks her en der rondschietende zonnesteken, lachend over het terras blijft rennen, ontgaat hen.
Inmiddels loopt er weer een man het terras op . Keurig gekleed in tweedelig grijs met stropdas.
Onder zijn arm klemt hij een koffertje waar, na even later blijkt, een laptop in zit.
Hij installeert zijn laptop op een tafeltje en hangt zijn jasje over de stoelleuning..
Je hebt niet veel fantasie nodig om re raden dat het een zakenman is. Ik vraag me af wat hij doet voor de kost. Aan de grote zweetplekken onder zijn oksels te zien, zal het geen vertegenwoordiger in deodorant zijn. Als hij klaar is met het inrichten van zijn werkplek loopt hij naar de open terrasdeur en roept naar binnen dat hij een koffie wil.Zonder het antwoord af te wachten gaat hij weer zitten.
De getatoeëerde man denkt, ’dat kan ik ook’ en tikt op het raam waarna hij twee vingers opsteekt.Binnen moeten ze dan maar begrijpen dat hij twee biertjes wil.
Daarna gaat hij weer zitten en ik zie het zweet tappelings van zijn rug aflopen. Erg ranzig voor een volgende klant die daar gaat zitten.
Even later neemt een gezin met vier kinderen het halve terras in beslag. Op weg naar een tafeltje sneuvelen slechts twee glazen van een echtpaar aan een ander tafeltje, omdat de kinderen ,duwend en schoppend, naar hun doelwit oprukken. ’Ja, dat heb je met die warmte he’’,zegt de moeder vertederd tegen het echtpaar wiens glazen het moesten ontgelden.
De man van het echtpaar denkt daar anders over en steekt zijn middelvinger op waarna hij onmiddellijk een glas bier krijgt voorgezet van een rondrennende ober die het teken verkeerd begreep.
En terwijl mister Tatoeage luidkeels vraagt ‘waar hierzo de plee is’, stap ik weer op.
Zomaar een uurtje terras bij 35 graden. Het terraspersoneel blijft lachen. Dan moet je toch wel erg van je vak houden.Of je moet een engelengeduld hebben. Ik denk allebei.

Categorieën: Gein & Ongein

1 reactie

Kobus · 14 augustus 2003 op 01:19

Een echtpaar perste zich de bus in.
De man kon nog net een zitplaats bemachtigen en schold vervolgens de rest van de buspassagiers de huid vol omdat er niemand opstond voor zijn zwangere vrouw.

Ik heb iemand op een terrasje wel eens zijn middelvinger op zien steken naar een ober. Die kreeg zijn pilsje echt niet.

Hoezo waarden en normen ?

Geef een reactie

Avatar plaatshouder