Vandaag had ik de begrafenis van m’n oudste oom. Hij was al een paar jaar ziek. We wisten al een tijdje dat het er aan zat te komen. De begrafenis was in Rijssen, zo een goede 2 uur rijden. We kwamen aan en hadden de kerk al snel gevonden, buiten zag ik al een groep mensen staan, helemaal in het zwart en alle meisjes en vrouwen met een hoed, er stond namelijk in de rouwkaart: “alle meisjes en vrouwen in gepaste rouwkleding en een hoofddeksel”. Ik had hier al zo mij bedenkingen over, want waar gaat het dan om: om oom Freek? of om de gepaste vertoon en kledij? Hoe het ook is, ik respecteerde het wel maar het is niet mijn stijl en niet mijn overtuiging van het Christelijke geloof.

We liepen de kerk in, en we werden naar een kamer verwezen voor naaste familie. We waren samen met een oom meegereden en liepen dus ook met hem die kamer in. Er zat allemaal familie van mijn oom zelf die ik totaal niet kende of heel vaag, er heerste een vreselijke sfeer, zo één die echt pas bij een gereformeerde en sobere begrafenis. Na een kwartier werden we opgehaald door een, ik denk ouderling, om naar de kist te gaan. We liepen er heen en keken voor de laatste maal naar de kist met daarin mijn oom. Hij zag er vermagerd uit, je kon zien dat hij een lange weg had moeten gaan. Naast me zag ik mijn oma, ik had zo een medelijden met haar, dit was haar tweede kind die ze moest begraven, zelf is ze al ver in de 90. Ze had er zichtbaar moeite mee, maar hield zich sterk, het is een sterke vrouw, ik voelde met haar mee!

Een half uur hebben we in de kerk gezeten toen de dienst begon. Het was beklemmend stil, niemand zei iets, in dat half uur en er heerste een vreselijke sfeer. Wat ik in vorige begravenissen niet had mee gemaakt gebeurde hier. Dit was mijn vierde begravenis en een totaal andere dan de rest. Bij mijn opa(de vader van mn oom) was er een gepaste rouw, maar wel het idee “het is goed” we zongen bij mijn opa een paar mooie psalmen, die mijn opa altijd raakte. Ik had daar ook het gevoel van, ja het is goed zo, hij is nu in een beter oord en dat leken meer mensen toen te denken!

Dit miste ik totaal op deze begravenis, mijn oom had namelijk altijd streng Christelijk geleefd en je mocht dan verwachten dat hij op een betere plaats was, bij God. Dit is tenminste wat er word uitgedragen in de Bijbel en in die kringen. Ik merke hier eigenlijk niets van in de kerk dienst. De dominee begon, hij sprak mijn oma aan, de vrouw van mn oom, en familieleden. Hij begon een verhaal een preek over Prediker. Ik was het er niet helemaal mee eens met wat hij vertelde, maar gelukkig was de rest van de naaste familie dat wel.

Na de dienst waar een vreemde beklemmende sfeer hing, reden we naar de begraafplaats. Het moment dat mijn oom “ter aarde werd besteldt” had mijn oma het even niet meer, ze hadden haar namelijk verteld dat ze er beter niet bij kon zijn, maar gelukkig heeft ze het wel meegemaakt en was ze er bij, het is voor haar ook een goede afsluiting. Ik zag mijn oma daar zo zitten, en voelde medelijden met haar, ze had ook al zo veel meegemaakt ik haar lange leven, het is echt een sterke oma!

De dominee, dezelfde als in de kerk, stond vlak naast me en begon met zijn laaste verhaal. Het raakte me van binnen, veel meer dan in de kerk zonet. Hij vertelde over het bekeren, het klaar staan voor andere mensen. En een stuk van de evangelien. Dat raakte me, het was een andere en een veel persoonlijkere dominee dan dat ik in de kerk had gehoord. Gelukkig maar!

Na de begrafenis zelf zijn we nog gaan eten met alle familie, mijn andere twee ooms waren al weggegaan, die hadden vroeger al eens nare ervaringen gehad met het Gereformeerde strenge geloof. Gelijk hadden ze eigenlijk wel. In het begin was de sfeer nog erg koud en kil en daarna was het een tijd om familie weer eens te spreken en te ontmoeten.

Al met al een begrafenis met een hele grote zwarte rand, en met weinig hoop. Maar voor mij wel weer een ervaring en een les erbij.


8 reacties

schoevers · 11 april 2007 op 20:29

Beklemmend verhaal. Goed overgebracht.
Aanbevolen lectuur: Knielen op een bed violen van Jan Siebelink.
Krijg je ook kippenvel van.
🙁

Arne · 11 april 2007 op 20:47

Laat ik die nu net gelezen hebben zo een goede 2 jaar geleden. geweldig boek! raad ik iedereen aan:-) echt een boek met goede sfeerbeschrijving en een kijkje in t leven van die mensen.

(bedankt voor de reactie trouwens)

🙂

arta · 11 april 2007 op 21:03

Ik ben het eens met schoevers.
Vind het bij dit soort columns altijd lastig om met een kritische noot te komen, maar weet dat jij daar wel prijs op stelt.
Er staan namelijk nogal veel taalfoutjes in. BegraVenis is er zo eentje. Ook met de leestekens is wat gerommeld. Juist bij dit soort columns is redigeren of even door iemand na laten kijken nodig. Zonder struikelen over deze foutjes maakt een column als deze namelijk nóg meer indruk! 🙂

pally · 11 april 2007 op 23:41

Eigenlijk is deze column een beetje saai, Arne, maar geeft hij daardoor juist de starre sfeer goed weer die op dit soort begrafenissen heerst in strenge protestantse kringen.

over de foutjes is al genoeg gezegd.
groet van Pally

SIMBA · 12 april 2007 op 08:27

Goede beschrijving van een nare dag.
Maar door de slordigheidjes raakte ik wel een beetje geïrriteerd en dat vind ik jammer.

KingArthur · 12 april 2007 op 10:52

Uit respect voor iemand neem ik altijd mijn petje af.

Mosje · 12 april 2007 op 16:02

Mooi stukje Arne.
Wat denk je? zou je oom het ook lezen vanaf daarboven?
Dan zal ie vast wel een beetje lachen om die laatste zin. Zo eindigen alle scholieren een verslag van een schoolreisje.
“Al met al was het een leuke dag met mooi weer en zonder problemen, mede dankzij meester Hans en juf Thea. Wij zijn weer een ervaring rijker.”

Rose · 12 april 2007 op 18:01

Ik vind het een goed stukje! Op zo’n manier geschreven dat ik tijdens het lezen niet afhaakte. Het is beeldend en wat sober geschreven, maar dat was geloof ik precies de hele sfeer van de begrafenis, dus dat is alleen maar goed.

Klein minpunt: sommige zinnen liepen niet goed. Dit voorkom je makkelijk door te tekst nog een keer of twee goed door te lezen. Tenminste, dat doe ik. 🙂

Gecondoleerd…

Geef een reactie

Avatar plaatshouder