Ik ben opgevoed met het idee dat je respect hebt voor oudere mensen. En dit krijgen ze ook van mij. Een heel leven achter zich, de gezondheid wat minder en een maatschappij die te hard langs hen heen raast. Sommige bejaarden maken echter schromelijk misbruik van hun positie. Zo was ik laatst in de supermarkt. Buiten het feit dat ik hier niet voor mijn lol ben, had ik ongelooflijke haast. Ik zag het al weer voor me, de lange rijen bij de kassa. Ergernis. Ik probeerde mij er overheen te zetten, maar toen begon het systematische terreur. Allereerst kwam er een oude dame naar me toe die te klein was om bij de Melbatoast te kunnen. Oké dan pak ik het toch even. O ja, of ik dan ook nog even de Nivea crèmespoeling kon pakken, vlak bij de kassa, want daar kon ze ook nooit bij. Welja. Mijn schema raakte in de war en ik vergat volgens mij tien dingen mee te nemen.Verderop in het middenpad, al het winkelend publiek ophoudend, een stel “oudjes van dagen” die hun hele leven aan elkaar vertelde en daarbij geen enkele moeite namen om ook maar een centimeter aan de kant te gaan.Me er langs wurmend en telkens verontschuldigend(hoe haalde ik het in mij hoofd?)Stond ik eindelijk bij de kassa. Teveel volle karren voor me. Met nog twee mensen voor me, hoorde ik een zacht stemmetje naast me. “Mag ik misschien even voor?”. Opnieuw een oud vrouwtje. Automatisch zei ik ja, toen ik tot mijn grote verbazing zag dat ze nog meer boodschappen had dan ik. En dan heeft ze de hele dag ook nog niets te doen. Even tanden bijten. Het feit dat de kassarol op zou raken calculeerde ik al in. Na een half uur kon ik eindelijk mijn karretje terugzetten en naar huis gaan. Weer liep ik in een fuik. De karretjes waren op en iedereen stond te wachten op een gebruikte. Een oude man wilde graag die van mij hebben. Of klein geld ook goed was. Voor ik het wist stond ik met een hand vol eurocenten naar zijn levensverhaal te luisteren. Na mijn derde afkappoging rukte ik me los. Ik liep naar huis. In mijn haast nam ik bijna de voorbijkomende bus. Gelukkig bedacht ik me op tijd, want voor je het weet wordt je door een triomfantelijk kijkende wandelstok weer uit je stoel gejaagd.
Thuis kwam ik weer een beetje tot rust. Met het beeld van de toenemende vergrijzing voor me, vroeg ik me af of ik over een paar jaar nog wel de deur uit durf.
ARNO<>BOEROE…
1 reactie
Godspeed · 5 februari 2003 op 09:22
En als je dan in de auto springt om naar huis te gaan, dan rijdt er wel een brommobiel voor je neus met 40 km/u. Dat is die zelfde bejaarde die nooit het nut van een auto in zag nu omdat hij nergens kan komen zich zo’n kutkarretje aangeschaft en dan het liefst in de spits op pad gaat.