Voetbalgeweld en scheldkoren het toppunt? Een gezinnetje dat door een stel etterbakken hun huisje uitgeklierd wordt dan? Watjes! We hebben het ultieme volksvermaak nog lang niet in onze huiskamer mogen aanschouwen. Behalve een kleine sneakpreview dan misschien… Wie nu echt meent dat we alles al zo’n beetje gehad hebben heeft het dus goed mis. Het einde is nog lang niet in zicht: In Japan laten meisjes zich in een lekker goedkoop geproduceerd tv-programma ontmaagden door een wildvreemde. Het meisje huilt en zegt na afloop pijn te hebben maar ze is tenminste haar maagdelijkheid kwijt. En daar gaat het om.
In een lovehotel neuken ‘liefdesvrijwilligers’ opgedroogde huisvrouwen die in hun lekgeslagen huwelijksbootje hun doosje maar niet bevochtigd kunnen krijgen. De enige spleetjes die gedurende een eindeloos huwelijk nog vochtig worden, zijn hun oogjes. En ook dat komt op TV.
In China (of was dat ook Japan?) hebben ze meer smaak: zet drie meisjes, na het eten van een stevige hoeveelheid laxeermiddelen, in hun blote reet op de kop en wacht even af tot de eerste kringspier zijn vat op de hoge druk verliest en een fontijn aan stront over het meisje uitspuucht. Wie zich het eerst onderschijt heeft verloren…
Kijk, ik heb absoluut niks tegen ranzige TV. Ik heb namelijk de macht om zelf te bepalen wat ik wil zien. Nog wel. Waar ik me meer zorgen over maak is, dat wij, de maatschappij, blijkbaar behoefte hebben aan dit soort vermaak. De zoete inval van Joop van Ellende of John de Snol baart me echt geen zorgen meer. Het zien van Jos Brink of Joop Braakhekke (hoe toepasselijk toch die naam), verzin er nog maar een paar, wekt onderhand dezelfde kotsneigingen op als het zien van bovengenoemde Aziatische TV.
Nee, waar ik me zorgen over maak is dat er mensen zijn die dit kromme gedrag rechtpraten. Schelden tijdens het voetbal… moet kunnen. Een gezin het huis uit pesten. Ach, dat valt toch zeker best mee. Wat is de volgende stap? Wat gebeurt er wanneer TV-spelletjes zich naar de speeltuin verplaatsen? Of naar school? In mijn huis? Wat gebeurt er wanneer meneer of mevrouw ‘het valt allemaal best mee’ zijn of haar doel heeft bereikt en wij het allemaal maar best vinden wat er om ons heen gebeurt?
Hoe leg ik mijn kinderen dan uit dat die groepsverkrachting van groep 1 eigenlijk niet netjes is?
Hoe leg ik mijn kinderen uit dat je niet meteen iemand mag doodschieten, ook al heeft die persoon je moeder een dorpshoer genoemd?
Hoe leg ik mijn kinderen uit dat ik, in een tijd dat het nog mogelijk was, het tij nog te keren was, mijn bek niet open deed? En dat ik niet geroepen heb ‘Tot hier en niet verder’…
10 reacties
Kees Schilder · 30 oktober 2004 op 12:13
Dat valt niet uit te leggen Vik, daar is de Maatschappij al te ver voor heen.Kanhet nog erger?
Ja hoor.Wacht maar af.
kan me helemaal vinden in je column
Raindog · 30 oktober 2004 op 13:16
Weetje Viking? Ik kan me eigenlijk ook helemaal vinden in je column. We denken dat er grenzen worden overschreden, maar soms, in een somber moment, vraag ik me wel eens oprecht af of we ze eigenlijk nog wel hebben; grenzen. Of dat we nog wel weten dat ze er zijn. Misschien had men vroeger wel gelijk, toen men nog dacht dat je met de tv de duvel in huis haalde. Toch is het niet moeilijker dan een keer op de knop drukken, wat de verantwoordelijkheid weer bij onszelf legt. En als het vertoond wordt, dan is er misschien inderdaad ook wel een behoefte om dit soort ellende te aanschouwen. Rare wereld.
Met het voetbalgeschreeuw heb ik enige moeite. Natuurlijk vind ik het te triest voor woorden dat het zo moet, maar ik denk niet dat je het kun reguleren. Met groot genoegen heb ik hier het tweetal columns over het LIS gelezen, een club waarvan ik niet eens wist dat ze bestond. Ik vind trouwens ook dat ze daarmee op moeten houden, met bestaan. Dat een burgemeester zoiets heeft van nu is het mooi geweest, dat begrijp ik. Dat we onszelf in een discussie brengen over wat er nu eigenlijk wel of niet gezegd mag worden vind ik moeilijkere materie. De afkeer van al deze dingen brengt dat als eerste impuls wel degelijk teweeg, ook bij mij. Maar of we er goed aan doen, ik betwijfel het. (Overigens werd ik in dezen enigszins op andere gedachten gebracht door Hans Sibbel in een uitzending van BvD).
Ik vrees met Kees mee: ik denk dat het nog vele, vele malen erger kan en dat we dat zullen zien ook.
John_van_Leverdingen · 30 oktober 2004 op 15:23
Je kunt natuurlijk een hoop vermijden. Ik ben een rasechte voetbalhater, dus dat volg ik ook niet.
De gedachte achter jou column heeft mij al lang geleden laten besluiten geen televisie meer te kijken. Geen is eigenlijk wat overdreven. Heb een abonnement op Cinenova en kijk best vaak naar films. Ik kijk echter naar geen enkele omroep. Geen publieke en geen commerciële.
Dus ik kan mijn eigen grenzen maken.
Die grens ligt bij mij zeker bij iemand die mijn moeder een dorpshoer zou noemen. De enige reden waarom ik zo iemand niet zou doodschieten is omdat ik heilig geloof in reïncarnatie en die man of vrouw dus geen plezier wil doen.
Maar een schop onder een kruis is het minimale wat men van me verwachten kon. Al is het maar uit respect voor mijn moeder.
Li · 30 oktober 2004 op 16:35
Helemaal met je eens Viking. Woon maar eens, bij een willekeurige voetbalclub, een wedstrijd van F-jes bij. De taal die ouders uitslaan is weerzinwekkend. En als je er iets van zegt, kun je nog een knal krijgen ook. 🙁
Dees · 30 oktober 2004 op 17:43
[quote]Ik heb namelijk de macht om zelf te bepalen wat ik wil zien.[/quote]
Veelal een keuze tussen bagger en nog meer bagger. Dit is een ontstellend goede column trouwens. Month material 😉
Groet,
Dees
sally · 30 oktober 2004 op 21:13
zou het echt ooit nog gekker worden?
Ik probeer nog steeds te denken dat het wel weer over gaat.
simpel misschien.
Maar wel de enige manier om niet in paniek te raken.
In wat voor een wereld komen mijn kinderen terecht? De bekende angstdromen.
Hadden onze ouders ook al.
Ik weiger het doemdenken.Zolang er nog genoeg mensen zijn als jij en ik kunnen we samen veel.
Je column is top!
liefs Sally
Bakema_NL · 31 oktober 2004 op 00:28
Hmmmm, dat ik net dit stukje moet lezen na het bekijken van de Jackass film. Gaat ook wel eens ver, al ontstijgt het natuurlijk niet het onderbroekenlol-gehalte. De onzinnige stunts worden ook echt wel begeleid. En de echte kneuzen zijn zij die het gaan nadoen, denken dat het hen ook wel lukt…….al moet je al wat mankeren haast om die ongein uit te halen. Maar ik kan er zeker onbedaarlijk om lachen, juist om de stupiditeit er van, maar zal zelf nooit in mijn hoofd halen die onzin zelf uit te voeren.
Wat betreft Japan…..daar zie je inderdaad dingen op tv die wij echt niet voor mogelijk houden en het is gewoon voor de gehele familie ook. Dat wij het te ver vinden gaan kan wel zijn, maar is het misschien niet gewoon een verschil in cultuur? Want dan is het eigenlijk alweer niet zo gek. Ach ja, tv, gelukkig kan dat ding uitgezet worden.
melady · 31 oktober 2004 op 08:37
Mooi gevonden die titel en dan zinnen als deze:
[quote] De enige spleetjes die gedurende een eindeloos huwelijk nog vochtig worden, zijn hun oogjes.[/quote]
prachtig!
Het is nu zondagochtend en ik ga maar eens kijken naar ‘Nederland zingt en helpt’van de E.O. 😀
Melady 🙂
ignatius · 31 oktober 2004 op 15:17
Prima column Viking!
Dit zijn de problemen die je krijgt als je als overheid de burger zelf te veel wil laten beslissen onder het mom van eigen verantwoordelijkheid, zelfbeschikking, marktwerking etc., toegepast op een bevolkingsgroep die bewezen heeft hier niet verantwoordelijk mee om te kunnen gaan.
Mup · 31 oktober 2004 op 22:45
Mee eens. Angstig.
Enge ouders zijn het, die roepen; “Mijn kind doet dat niet, zou dat nooit doen” Droom lekker verder.
Groet Mup.