Ben ik nu blind?

In Nederland voel ik me vaak een buitenlander, dat is niet beledigend of rot bedoeld.
Ik bedoel ik snap het gewoon niet meer. Het lijkt wel of de wereld meer en meer veranderd en dan vooral de mensheid. Of is het nou altijd al zo geweest en was ik gewoon blind. Ik heb altijd heel goed geluisterd naar mijn opa’s en oma’s. Ik had er gelukkig een hele boel.
Zij vertelde mij hoe dat ging toen hun arm waren. Ze hadden vaak geen eten. Het was oorlog.
Dan hoorde ik van hun dat de buren, de boer, de bakker en de kerk (waar ik geen verdere uitspraken over doe om de boodschap niet te missen en weer zo’n geloofsdicussie te krijgen) er voor zorgde dat ze te eten hadden. Je deelde met elkaar. Als je geen kleren meer had dan kreeg je die, als je ziek was werd er wel voor je gezorgd en spaarde het gezin en de gemeente alles bij elkaar om de zieke te helpen.
Hoe meer ouderen ik spreek, en dat doe ik vaak en graag want zij kunnen ons nog wat leren over naastenliefde, hoe meer respect ik voor deze mensen krijg.
Alleen zouden we nu wat meer openminded moeten zijn over wat wel en niet kan. Mijn oma had ook al homosexuele vrienden bijvoorbeeld. Niks mis mee. Twee van de liefste mannen die ik ooit ontmoet heb.

Mijn vader had samen met de buren een gereedschapscollectie en ze waren alle 3 handig. Ze knapte allerlei klusjes in de buurt op voor andere mensen en als er wat was dan waren we er voor elkaar. Ondanks dat iedereen verhuisd is blijft er contact bestaan. En als er wat is dan zijn we er.

Je blijft van andermans spullen af. Dat zij iets hebben wat jij niet hebt dan kan je allicht vragen of je er even gebruik van mag maken. Mag dat niet dan is dat jammer.
Respect voor elkaar zit in kleine attentheden. Je netjes gedragen in het verkeer bijvoorbeeld, het voorkomt zo veel ergernis als je gewoon netjes gedraagt. Voor jou en alle andere weggebruikers.

De kleine dingen die maken dat het veranderd. Laat de supermarkten een actie opzetten dat mensen die bij hun een gratis voedsel pakket krijgen omdat ze zegels sparen en het pakket mee naar huis kunnen nemen of kunnen storten in een pot voor voedsel pakken voor de voedselbanken.
De mensen kunnen als ze dat willen iets goeds doen wat ze niet te veel kost. De supermarkt ketens kunnen daarbij echt helpen. Zo help je elkaar er bovenop.
Ik ken mensen die met 10 euro een maand rond moeten komen en nee het was niet haar eigen schuld, mensen die dreigen te verdrinken en nee ook niet hun eigen schuld.
Is het je eigen schuld als er zo veel ontslagen vallen en je komt echt niet aan het werk omdat je te oud bent, is het je eigen schuld als je geestelijk stuk bent gemaakt door anderen en daardoor niet meer kan werken omdat je te bang bent voor de wereld, is het je eigen schuld dat je een ongeluk, hartaanval of beroerte krijgt en je inkomen instort, is het dan je eigen schuld.
Jaren lang een knap spaarpotje gehad maar ja na een tijdje raakt ook al het extra’s op.
Niets is meer knap te betalen dus gaat het potje hard leeg.
Je kinderen niet geven wat ze gewend zijn. Dat doe je niet.
Je moet wel flink minderen maar je gaat dingen met ze doen. Thuis, kost ook geld maar minder.
En dan zijn er mensen die durven te zeggen armoede bestaat niet in Nederland.
Het is zo makkelijk, je ogen sluiten en niet willen zien. Kijk eens goed.

Sommige doen het echt zelf ook daar zie ik voorbeelden van maar vele zijn hier door omstandigheden in terecht gekomen. Wat voor omstandigheden dan ook, maar meestal traumatische.
Er wordt zo veel geld aan het buitenland gegeven maar mensen hier is het ook nodig. ECHT.
Mopper niet meer op wat anderen doen of zeggen. Steek je hand in eigen boezem en zeg oke ik ga er wat aan doen.
Ik ga op een niet geweldadige manier voor mijn omgeving zorgen.

Dat is trouwens wel lastig hoor met een aantal van die mensen die gewoon van je proviteren en het helemaal niet nodig hebben, maar die moeten zeker eens naar zichzelf gaan kijken.
😮 😮 😮 😮 😮 😮 😮 😮 😮