Bepoteld

“Nee liefje, ik wil het eigenlijk niet.”
”Ah jawel, leuk toch?”
”Maar we kennen elkaar pas twee weken.”
”En dan? Wil je eerst nog even checken of ik kan blokfluiten, graag wodka drink en of ik überhaupt wel een grote lul heb?”
“Maar ik voel me er niet goed bij.” Het understatement van het jaar.
”Kom op. We gaan niet truttig doen. Miljoenen meisjes zouden willen ruilen met je op dit moment. Denk daar maar eens over na.” Ik twijfel. En spring vervolgens uit bed. “Denk jij maar eens na over het begrip subtiliteit. Klootzak.” Op de grond ligt een verdwaald zomerjurkje dat ik razendsnel over mijn hoofd trek. In de zetel mijn tas. Het tapijt vloekt met mijn rode ballerina’s. Zonder hem nog een woord of kus te gunnen, spurt ik het huis uit. De wind slaat de deur met een knal achter me dicht. Na vijftien minuten ben ik gelukkig thuis.

Nog eentje: we wandelen langs het strand. Op een paar honden en een zandstorm na zijn we happy eenzaam. Het gesprek gaat over mijn lievelingskleur (appelblauwzeegroen), zijn lievelingskleur (blauw), mijn lievelingsdier (olifant), zijn lievelingsdier (meisjes). Dan ineens glijdt een koude hand onder mijn jurkje. Ik verstrak. En gil verontwaardigd. Waar hij verdomme mee denkt dat hij bezig is. Dat hij boft dat ik zo vriendelijk ben om mijn broer-met-zwarte-judogordel niet op te bellen. En of hij nu alsjeblieft kan opflikkeren. Vijftien minuten later fiets ik vrij en gezellig naar huis.

Waarom doen jongens dit? Waarom denkt iedereen dat het spannend is om onverwacht in iemands onderbroek te kruipen? Waarom ben je stoer als je het opwindend vindt om totaal abrupt bepoteld te worden? Waarom ga ik liever dood dan dat er een onbekende rattenpoot onder mijn jurkje sluipt? Voor wat nog restte van mijn ooit briljante zelfbeeld is het ronduit desastreus. Het wordt een spelletje hij houdt van me/ hij houdt niet van me, en bij het afplukken van elk margrietenblad ratel ik: “Hij vindt je een preutse muts/ hij vindt je geen preutse muts” en bij het afplukken van elke cactus, schreeuw ik: “Hij vindt je een slettenbak/ hij vindt je geen slettenbak”. Want laten we eerlijk zijn: hem gemakshalve zijn geile gangetje laten gaan is niet bepaald flatterend voor je reputatie van hoogstaand finessewijf.

Maar er is één iets. Een iets aan abrupt bepoteld worden dat wel leuk is. Dat is de fantasie. Grenzeloos opscheppen aan vriendinnen. Rondbazuinen dat het geweldig plezant is, dat abrupt faken en fucken. Opeens is wat je gedaan en vooral niét gedaan hebt ongelofelijk stout. Pure porno bijna. Om de zaak daarna af te handelen met een zuchtend: “Ach, eigenlijk was hij niet zo speciaal meid. Ik moest hem alles nog uitleggen. Maar spannend, dat wel.” En zo mister Losse Handjes’ seksleven preventief de grond in boren. How I love it.