Beste pa,

De telefoon ging.
Hallo, vroeg ik keurig
“Patrick?” ik ben het Lotte, je vrouwtje. Bel jij mij?
“Nee, jij belt mij toch?”, zei ik
Je moet weten pa. Lotte en ik zaten op dat moment in de val bij Robert Jensen. Het is een oud radiotrucje. Jensen belt Lotte en mij, verbind de lijnen met elkaar en neemt het gesprek op zonder zelf iets te zeggen.
Een privé-gesprek wat te beluisteren is door de rest van Nederland. Iedereen die daarom moet lachen, zou zichzelf moeten afvragen of hij wel eens een telefoongesprek voert, wat hij liever niet de ether in gooit.

Dus als ik, zoals in het gesprek aan Lotte vraag hoe ze onze wilde nacht vond en zij zegt hoe lekker ze het wel niet vond, is dat iets tussen mij en Lotte en niet voor de rest van Nederland. Het hele telefoongesprek was ook nog eens te beluisteren op SNAFU.nl de site van Robert Jensen.

Ik was witheet en eiste dat het van de site afgehaald werd.
Kijk Robert, je bent een radio- en tv beest, maar het woordje ‘beest’ neem je te letterlijk op. Ik ben in mijn carrière ook wel eens te ver gegaan met mensen. Maar die waren er wel altijd zelf bij en hadden de macht, om mij uit te schelden, zich te verweren of om hard mee te lachen.

Ik heb ooit dezelfde grap weleens uitgehaald met een collega. Ik belde een seksclub en op het moment dat er werd opgenomen verbond ik hem door aan die ene collega. Een gek gesprek volgde en de hele afdeling luisterde mee. Die collega zat net zoals Lotte en ik bij Jensen in de val.

Ik ben niet boos en niet verdrietig erom hoor Pa. Maar er wordt bevestigd dat het bij Jensen alleen gaat om het effect. En dat is jammer, want met zoveel talent hoeft dat niet.

Het is 7.00 uur de wekker gaat. Al het bovenstaande heb ik alleen maar gedroomd, gelukkig.


2 reacties

DACS1973 · 16 april 2011 op 09:05

Waar ging die droom nou precies over? Dat je je vader een brief schrijft over de practical joke die Robert Jensen bij jou heeft uitgehaald?

Op sommige plekken mis ik een komma, wat me ertoe dwong om een zin nogmaals te lezen voordat ik hem vatte. Dat haalde de vaart eruit.

[i]…en toen liep de wekker af[/i]. Dat vind ik eerlijk gezegd wel een makkelijke manier om je verhaal af te maken. Doet me denken aan die olifant met die hele lange snuit. Wat is nou de clou van het verhaal?

arta · 16 april 2011 op 11:14

Je begint dit stuk als een brief en sluit hem af als droom. Op de één of andere manier komt het totaal niet geloofwaardig over…

Geef een reactie

Avatar plaatshouder