Betutteling, zwakheid en zieligdoenerij.

Tussen de zaterdag post zat een enveloppe zonder opschrift. Normaal krijg ik alleen mijn rekeningafschriften en ziektekostenrekeningen binnen, dus de enveloppe viel gelijk op. Nieuwschierig open ik het crèmekleurige ding en vind er alleen een acceptgiro in. Of ik 10 euro of meer wil storten. Aan de Partij Tegen Betutteling. WTF? Oké, misschien worden de door de hippies-verworven-vrijheden wel weer wat ingedamd, maar heb ik daar last van? Neuh. Alhoewel? Om te beginnen ons eufemistische taalgebruik. Waarom moet een vuilnisman sinds kort ‘milieuwerker’ heten en is het woord schoonmaakster ineens te denigrerend en moet het een ‘interieurverzorgster’ gaan heten. Een kapper wordt ‘haarstylist’ en een directrice wordt sinds kort gewoon directeur genoemd, omdat dit anders ineens geslachtsdiscriminatie is.

Nog een voorbeeld van onzin is het fenomeen ‘pietendiscriminatie’. Want, zo is volgens velen de piet een “reproductie van oude, koloniale beelden. Zwarte Piet is overduidelijk een neger, met kroeshaar, dikke lippen, ringen in de oren en kleding waarin hij eerder lijkt op een huisslaaf dan een schoorsteenveger. Hij wordt ook ontmenselijkt: alle Zwarte Pieten hebben dezelfde naam, Piet, en allemaal hebben ze één taakje.”* Waarom moet een 400 jaar oude traditie worden veranderd omdat enkelen dit als kwetsend zien. Als het aan mij ligt moeten ze diegenen -indien nog nodig- zwart sminken en mee laten doen als Hypocriet-Piet!

Ook in de omgang met elkaar zijn we nu maar armoedig bezig. We moeten iedereen tegenwoordig blijkbaar accepteren zoals ze zijn. Waar zijn de tijden dat iemand simpelweg ‘contactgestoord’ of ‘dorpsgek’ was in plaats van ‘autist’ en ‘lichtelijk geestelijk gehandicapt’, om nog maar niet te spreken van dyslectisch. Niets tegen alle bovengenoemde types, maar laten we het houden bij wat het is. Dus ook woordblindheid. Laat staan ermee pronken of er zielig mee lopen doen.

‘Braaf’ communiceren lukt simpelweg niet meer in de westerse maatschappij; misschien is dat de reden van het verdwijnen van de sociale controle. Mensen ontwijken simpelweg de confrontatie omdat die door de huidige eis van braafheid gewoon te lastig wordt. Als iemand overleden is moet je tegenwoordig -tegen wie dan ook- zeggen dat het zo spijtig is, en dat het zo’n aardige man/vrouw was; ondanks dat je een hekel aan diegene had. (..) Wat dat betreft hoop ik dat ik lekker dement mag worden en wél mag zeggen wat ik vind -en me daar niet voor hoef te schamen!

Ik blader de krant door en kom nog vele dingen tegen die ik iedereen maar zal besparen; van een verbod op Suprise-eieren tot verplichte zijwieltjes voor bejaarden, en erger me nogmaals. Maarja, wat doet het er nog toe: binnenkort is -dankzij mijn 10 euro- de wereld weer wat minder betutteld. Want ja, inderdaad. De acceptgiro heb ik ingevuld en terug gestuurd. In dezelfde crèmekleurige enveloppe. Want daar staat ‘port betaald’ op, en hoef ik er niet zo’n betuttelende ‘groene postzegel’ op te plakken.