Nu maar eens iets vrolijks, opgedaan in een ver verleden. Enige uitleg is wel nodig.
Nadat mijn toen nog niet eega verschillende keren gespijbeld had van school om mij te bezoeken op mijn kamertje, vonden mijn aanstaande schoonouders het veel handiger om mij in de kost te nemen. Dat wil zeggen , ik kreeg een heel klein kamertje op de boerderij, en kon mee eten, en de was werd gedaan voor een klein bedrag per week. Tot zover alles goed.

Het enige probleem was dat ik mee moest helpen met de kleine boerderij die ze nog in stand hielden. Als stadsmens had ik echt geen idee wat daar bij kwam kijken, en de net niet schoonouders vonden dat maar wat prachtig.
Er was geen riool hier in die tijd, dus de kelders moesten leeggepompt worden met de trekker en een giertank daar aangekoppeld. Aangezien ik van origine automonteur ben was dat technisch gezien wel kaasje voor deze jongen, lekker spelen met de trekker zeg maar.
Het vullen van de giertank had ik al gauw onder de knie. Het legen daarentegen was toch een wat ander verhaal. Je rijdt er mee het weiland op en doet dan de tank los, en de inhoud wordt met kracht verdeeld over het weiland. Wat ik dan weer niet wist is dat het erg handig was om dat tegen de wind in te doen anders waait alles na het sluiten van de tank in je nek. En maar lachen die net niet schoonouders.

Op een nacht werd ik wakker gemaakt door mijn net niet eega, die riep „je moet naar de stal pa helpen met bevallen“, wat met mijn slaapdronken kop toch wel wat raar klonk.
Aangekomen in de stal zat haar pa achter de koe in een beetje vreemde houding, dat bleek te komen omdat hij tot aan zijn schouder in de koe zat. Ik keek dat eens aan en begreep er weinig van. Ga een ladder halen riep pa, en ik dacht, eh een ladder? Lodderig keek ik om me heen en ving de blik van de koe die ook al lodderig keek, ik denk dat de koe beter wist wat er gebeurde dan ik. Net niet eega kwam al met een ladder aanlopen. „Leg hem achter het beest klem tegen de gruppe riep pa tegen mij“ Tegen de wat riep ik terug, gelukkig sprak mijn net niet eega wel boers en legde me uit wat er gebeuren moest. Je moet nog even twee koetouwen pakken zegt mijn net niet eega, en weer moet ik er verbijsterd uitgezien hebben, want zij pakte ergens achter ons twee touwen met een lus er al in gesplitst.

Uiteindelijk zat ik met mijn nog niet schoonvader met ieder een koetouw wat om een poot van het koekalf zat achter de koe op de ladder.
De ladder kun je dus gebruiken om je tijdens het trekken af te zetten.
Uiteindelijk was het kalf eruit, en je schrikt je eigen kapot. Hebben jullie wel eens een knuffelkalf gezien? Nou dit was een vieze grijze natte glibberige drillende witgrijze vuilniszak met vier poten, met aaibaarheidsfactor -30. Gelukkig zag het er de volgende dag een stuk beter uit.

Niet echt een moraal of uitsmijter, alleen dat het duidelijk moge zijn dat mijn eega het prototype van een hollandse boerin is, en ik hooguit een typetje ben.

Categorieën: Gein & Ongein

PKing

Getrouwd, veellezer, Leert nog elke dag wat bij over schrijven. Hoopt op veel opbouwende kritiek...

8 reacties

Esther Suzanna · 20 juni 2015 op 09:34

:rotfl: :rotfl:

Geweldig verhaal…

Leuk geschreven!

Yfs · 20 juni 2015 op 09:56

Leuk en smeuïg verhaal.
Het herhaaldelijk ‘net niet eega’ las (voor mij althans) niet prettig, net als ‘nog niet schoonvader’. Het liet me steeds struikelen in een leuk geschreven column.

Niks mis met geen moraal of uitsmijter. Ik vond het een mooie afsluiting! Op de titel daarentegen had je volgens mij iets meer je best mogen doen!

:yes:

Nachtzuster · 20 juni 2015 op 17:14

De herhaling van net niet familieleden vond ik juist wel weer leuk. Al met al best een aardig verhaal. Ook een leuk onderwerp, maar wat slordig uitgevoerd. Interpunctie (komma’s, leestekens) laat sterk te wensen over en verder leest het voor mij alsof je in de kroeg een verhaal vertelt. Meer spreektaal dan schrijftaal dus.
Misschien voor insturen eens door iemand anders laten lezen?

Mien · 21 juni 2015 op 23:15

Voor mij op nominatie column van de maand. Geweldiig. Zeldzame humor op CX. :yes:

Meralixe · 22 juni 2015 op 08:40

Inderdaad Ifs door die herhalingen trachtte de schrijver waarschijnlijk een soort typetje neer te zetten maar dat kan aardig tegen vallen.
Iets aan de lezer trachten duidelijk te maken door iets totaal anders te schrijven is ook niet risicoloos. (derde zin, Na dat mijn …)
Men probeert op die manier wel de column een bepaalde sfeer te geven maar soms is het beter gewoon een koe een koe te noemen.
Op naar de volgende column? :yes:

PKing · 22 juni 2015 op 16:00

Allen bedankt voor de reacties.

En ja volgende columns zullen er best wel komen:-)

Dees · 24 juni 2015 op 08:51

Grappig contrastenstukje. Leuke anekdote.

arta · 25 juni 2015 op 08:42

Erg leuk!
De ‘net niet-familieleden’ vond ik ook grappig gevonden.
De interpunctie is absoluut een puntje… Als je wil, wil ik jouw volgende stuk wel voor inzenden lezen….

Geef een reactie

Avatar plaatshouder